Δυσπλασία σε σκύλους: συμπτώματα, θεραπεία, διάγνωση

Η δυσπλασία στα σκυλιά είναι μια παθολογική αλλαγή στους ιστούς των αρθρώσεων που μπορεί να ανιχνευθεί σε οποιοδήποτε σκύλο, ωστόσο, ο στατιστικός δείχνει ότι οι εκπρόσωποι μεγάλων και γιγαντιαίων φυλών επηρεάζονται συχνότερα από αυτή την ασθένεια. Αν και η νόσος δεν είναι έμφυτη, οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι κληρονομικοί παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή της. Πώς εκδηλώνεται η δυσπλασία και ποιες θεραπευτικές μέθοδοι προσφέρει η σύγχρονη κτηνιατρική;

Αιτίες δυσπλασίας σε σκύλους

Αυτή η ασθένεια είναι αρκετά σοβαρή, καθώς συνοδεύεται από βλάβη και περαιτέρω καταστροφή της άρθρωσης του αγκώνα και του ισχίου. Με την εξέλιξη των παθολογικών διεργασιών, ο σκύλος δεν μπορεί να περπατήσει. Μεταξύ των κοινών αιτιών της νόσου μπορούν να αναφερθούν τα εξής:

• κληρονομικότητα - οι απόγονοι γεννιούνται από γονείς που πάσχουν από δυσπλασία, οι οποίοι θα υποφέρουν επίσης από αυτή την ασθένεια, επομένως, άτομα που δεν έχουν μια τέτοια ασθένεια επιλέγονται για αναπαραγωγή.
• ακατάλληλη, ανεπαρκής διατροφή - η δυσπλασία μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα μέσα σε μια ανεπάρκεια ή περίσσεια ασβεστίου στο σώμα του ζώου.
• το υπερβολικό βάρος είναι ένας από τους λόγους που επιταχύνουν τις παθολογικές διεργασίες.
• ανεπαρκής (ακινησία) ή υπερβολική (υπερκινητικότητα) άσκηση - αυτός ο παράγοντας είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα κουτάβια των γιγάντιων σκύλων και των μεγάλων φυλών.
• τραυματισμό των άκρων - μια εξάρθρωση ή κάταγμα μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση της νόσου, αλλά αυτό δεν συμβαίνει τόσο συχνά, μπορεί να συμβεί ένας σπάνιος τύπος δυσπλασίας του γόνατος.

Σύμφωνα με την ταξινόμηση, υπάρχουν διάφοροι βαθμοί της νόσου:

• Ι (Α) - στους αρθρικούς ιστούς απουσιάζουν.
• II (B) και III (C) - υπάρχουν περιπτώσεις εξάρσεων.
• IV (D) - ο μέσος βαθμός της νόσου και V (E) - σοβαρός βαθμός - η παθολογία οδηγεί σε διαρθρωτικές αλλαγές στις αρθρώσεις, υπάρχει μια καταστρεπτική διαδικασία στους ιστούς.

Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει δύο τύπους αρθρώσεων, εξ ου και τους τύπους δυσπλασίας των αρθρώσεων ισχίου και αγκώνα.

Βεβαιωθείτε ότι έχετε διαβάσει σχετικά με την αρθροπάθεια στα σκυλιά .

Συμπτώματα δυσπλασίας σε σκύλους

Συχνά η διάγνωση της «δυσπλασίας» γίνεται σε νέους σκύλους από ένα έως ένα και ενάμισι. Αυτό οφείλεται στην έντονη ανάπτυξη και αύξηση βάρους, που, με τη σειρά του, θέτει τεράστια πίεση στις αρθρώσεις. Αρχικά, το κατοικίδιο ζώο αρχίζει να υποχωρεί και μπορεί να συμβεί μέχρι την ηλικία των δύο. Τα κλινικά συμπτώματα εξαρτώνται από τον τύπο της βλάβης και τον βαθμό της:

• Παθολογία των αρθρώσεων των αγκώνων . Σε αυτή την περίπτωση, το ζώο αρχίζει να λερώνει στα εμπρόσθια άκρα του, πιο συχνά η βλάβη επηρεάζει και τις δύο αρθρώσεις. Το Pet αισθάνεται πόνο όταν λυγίζει τα πόδια, δεν δίνει ένα πόδι στην εντολή, whines, αν αγγίξετε τα πόδια. Η εκπαίδευση στον τομέα των μολυβδοσφραγίδων είναι δυνατή. Με ένα σύνδρομο ισχυρού πόνου, το κουτάβι με προσοχή, σιγά-σιγά κατεβαίνει στα βήματα ή αρνείται να κινηθεί, γι 'αυτό τον προκαλεί μεγάλο πόνο. Μπορεί να εμφανιστεί διαχωρισμός του αρθρικού ιστού, τότε μπορεί να εμφανιστεί ένα νέο θραύσμα στον αρθρωτό ιστό. Με σημαντικές ζημιές, οι αρθρώσεις μπορούν να γίνουν επίπεδες, γεγονός που τους αναγκάζει να τρίβονται μεταξύ τους. Και μερικές φορές η παθολογία οδηγεί στο γεγονός ότι η κοινή, χαμένη προσκόλληση, αρχίζει να κρεμάσει έξω.
• Παθολογία της άρθρωσης του ισχίου . Η πάθηση μπορεί να είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε σοβαρές μορφές της ασθένειας, τα κουτάβια αρχίζουν να ταλαντεύονται όταν περπατούν, είναι δύσκολο για αυτούς να ανέβουν στα βήματα ή αρνούνται να το κάνουν. Δεδομένου ότι η ασθένεια εκδηλώνεται με σημαντικές αλλαγές στις αρθρώσεις, είναι επιθυμητό οι ιδιοκτήτες να δώσουν προσοχή σε προηγούμενα σημάδια της νόσου. Μπορείτε να αρχίσετε να ανησυχείτε αν το κουτάβι άρχισε να ξαπλώνει συχνά, τοποθετώντας τα πίσω πόδια του σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Επιπλέον, η ασθένεια οδηγεί σε γρήγορη κόπωση του ζώου κατά τη διάρκεια μακρών διαδρομών και υπάρχει μια κίνηση "τρέξιμο κουνελιού", δηλαδή όταν ο σκύλος τρέχει προσπαθεί να απομακρύνει και τα δύο πίσω άκρα ταυτόχρονα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διάγνωση της δυσπλασίας εμφανίζεται σε μικρότερη ηλικία - σε 4-5 μήνες, όταν τα πίσω άκρα του ζώου δεν είναι αρκετά δυνατά. Σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται επείγουσα θεραπεία, χωρίς να περιμένετε ένα έτος. Διαφορετικά, οι κίνδυνοι ανάπτυξης μιας άλλης σοβαρής παθολογίας, οστεοαρθρίτιδας, είναι υψηλοί.

Βλέπε επίσης: θεραπεία μυκοπλάσμωσης σε σκύλους .

Διάγνωση της νόσου

Η αναγνώριση των παθολογικών αλλαγών στις συνθήκες της κτηνιατρικής κλινικής πραγματοποιείται με τη χρήση μηχανής ακτίνων Χ. Τα σκυλιά ηλικίας ενός έτους και ενός και μισού έτους εξετάζονται από έναν ειδικό, αισθάνεται το πόνο που πονάει. Χρησιμοποιούνται επίσης ειδικές δοκιμές, για παράδειγμα, Ortolani.

Βίντεο σχετικά με τη δυσπλασία στα σκυλιά

Θεραπεία της δυσπλασίας σε σκύλους

Δυστυχώς, στη σύγχρονη κτηνιατρική δεν υπάρχουν τρόποι για να απαλλαγεί εντελώς ένας σκύλος από αυτήν την παθολογία. Ωστόσο, η σύντομη σύνθετη θεραπεία μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξή της και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του άρρωστου ζώου.

Εάν ένα κατοικίδιο ζώο έχει δυσπλασία, θα χρειαστεί να καταβάλει τις μέγιστες προσπάθειες ώστε να ζήσει περισσότερο χωρίς πόνο και δυσκολίες. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν διάφορα είδη φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με αναισθητικό αποτέλεσμα. Για να αφαιρέσετε το σύνδρομο του πόνου, οι κτηνίατροι συχνά συνταγογραφούν Quadrisol-5, εξαλείφουν τη φλεγμονώδη διαδικασία - φαινυλοβουταζόνη, και να σταματήσουν τις διαδικασίες καταστροφής - Stride. Εξαλείψτε ή μειώστε την ασθένεια βοηθά το φάρμακο Rimadyl, αλλά το ζώο πρέπει να το πάρει καθ 'όλη τη ζωή. Οι ειδικοί συχνά συνταγογραφούν ομοιοπαθητικά φάρμακα, για παράδειγμα, το Traumel.

Δείτε πώς να δώσετε φάρμακο σε ένα σκύλο .

Επίσης, η θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη συμπλόκων βιταμινών-ορυκτών , την προσαρμογή της διατροφής και τον τρόπο σωματικής άσκησης. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η παραδοσιακή θεραπεία δεν είναι σε θέση να θεραπεύσει την ασθένεια, αλλά εξαλείφει μόνο τα συμπτώματα.

Όταν επιπλοκές και παραμελημένες παθολογικές διεργασίες, οι κτηνίατροι αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν λειτουργικές τεχνικές. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει συχνά, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις για ένα θετικό αποτέλεσμα, και οι γιατροί δεν ενθαρρύνουν τους ιδιοκτήτες. Ο τύπος της λειτουργίας καθορίζεται μετά από μια πλήρη διάγνωση, μπορεί να είναι τα ακόλουθα συμβάντα:

• Μυεκτομή μυών. Δεν είναι μια πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία ο μυς χτένας που βρίσκεται στην άρθρωση του ισχίου τεμαχίζεται. Αυτό μειώνει τον πόνο που προκύπτει από την κινητικότητα και την πίεση στην πληγείσα άρθρωση. Αυτός ο χειρισμός ορίζεται μόνο σε νεαρά ζώα προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάστασή τους.
• Απόκρυψη της κεφαλής του μηρού. Αυτή η λειτουργία ονομάζεται επίσης αρθροπλαστική εκτομή. Περιλαμβάνει την αφαίρεση της κεφαλής του ισχίου του ισχίου και η στερέωση του άκρου πραγματοποιείται χάρη σε μια ειδική δέσμη. Μετά από μια τέτοια επέμβαση, η λειτουργία του κινητήρα διατηρείται μόνο σε μικρά κατοικίδια ζώα των οποίων το βάρος δεν υπερβαίνει τα 15 κιλά. Ως εκ τούτου, η συμπεριφορά του μεταξύ των εκπροσώπων μεγάλων και γιγάντιων φυλών δεν θα δώσει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
• Η μέθοδος της τριπλής οστεοτομίας της πυέλου. Θεωρείται μια πολύπλοκη λειτουργία που δεν μπορεί να κάνει ο κάθε ειδικός. Όταν εκτελείται, κόβεται ένα οστό με μια κοιλότητα και στη συνέχεια ξετυλίγεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να έρχεται σε επαφή στενά με τον ισχίο. Μια πρόσθετη πλάκα χρησιμοποιείται για την ασφάλιση του οστού. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για τη θεραπεία μόνο νεαρών ζώων.
• Μέθοδος δια-οστεοτομίας. Η τεχνική συνίσταται στην αφαίρεση του σφηνοειδούς τμήματος του λαιμού. Ως αποτέλεσμα, το άκρο του ταιριάζει πιό σφιχτά στην αρθρική εσοχή, η στερέωση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας μια πλάκα.
• Ενδοπροθετική (αντικατάσταση) της άρθρωσης. Η επέμβαση πραγματοποιείται σε κλινικές με ειδικό εξοπλισμό, όργανα και προθέσεις. Η λειτουργία συνίσταται στην πλήρη απομάκρυνση της αρρώστιας και την αντικατάστασή της με μια νέα. Αυτή η χειρουργική επέμβαση προσφέρει καλά αποτελέσματα και στις περισσότερες περιπτώσεις το σκυλί αρχίζει να ζει πλήρως.

Ένα κατοικίδιο ζώο που πάσχει από δυσπλασία των αρθρώσεων πρέπει να πάρει φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής που περιλαμβάνουν χονδροϊτίνη και γλυκοζαμίνη. Συνιστάται επίσης να δοθούν κουτάβια για την πρόληψη της νόσου, ειδικά για τους εκπροσώπους μεγάλων φυλών. Φυσικά, αυτό δεν είναι μια πλήρης θεραπεία, αλλά μόνο ένας περιοριστικός παράγοντας, που επιτρέπει τη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων της παθολογίας.

Στη διατροφή, συνιστάται η παροχή ενός κατοικίδιου ζώου με υψηλή θρεπτική αξία και η άσκηση αυστηρού ελέγχου στο σωματικό βάρος. Είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη τα διαθέσιμα πρότυπα για το βάρος του κουταβιού, ανάλογα με τη φυλή και την ηλικία.

Τα κατοικίδια ζώα που έχουν μια τάση σε αυτή τη νόσο ή νόσος έχουν ήδη διαγνωστεί, θα πρέπει να περιορίζουν τη σωματική άσκηση. Μεγάλες διαδρομές, ενεργά παιχνίδια με άλματα μπορεί να οδηγήσουν σε εντατική ανάπτυξη της παθολογίας και της φθοράς. Αλλά ακόμη και να αποκλειστεί εντελώς η δραστηριότητα δεν είναι απαραίτητη, είναι σημαντικό να έχουμε ένα μέτρο σε όλα.

Μέχρι έξι μήνες, τα σκυλιά δεν συνιστώνται έντονα φορτία, αλλά το ζώο μπορεί να κολυμπήσει όσο χρειάζεται. Με την ηλικία, απαιτείται αύξηση της δραστηριότητας κατοικίδιων ζώων, αλλά αυτό πρέπει να γίνει προσεκτικά και κατά προτίμηση μετά από σύσταση κτηνιάτρου.

Η ασθένεια απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα για το κατοικίδιο ζώο και εξαρτάται μόνο από τον ιδιοκτήτη πώς η ποιότητα και η διάρκεια ζωής του σκύλου θα είναι χωρίς πόνο και πόνο.