Εκλαμψία σε σκύλο μετά τον τοκετό: αίτια, συμπτώματα, θεραπεία

Η εκλαμψία σε έναν σκύλο μετά τον τοκετό είναι μια οξεία κατάσταση που οδηγεί σε κρίση, η οποία προκαλεί απότομη μείωση σε ένα κρίσιμο επίπεδο ασβεστίου στο αίμα. Μια ανισορροπία του πιο σημαντικού δομικού στοιχείου του οστικού ιστού που ρυθμίζει τη συστολή των μυών, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς, η οποία εμπλέκεται στη μετάδοση των νευρικών παρορμήσεων και της διαπερατότητας των κυτομεμβρανών, ομαλοποιώντας την πήξη του αίματος, απειλεί τη διατάραξη της λειτουργίας των κύριων συστημάτων του σώματος.

Αιτίες της παθολογίας

Μέχρι σήμερα, οι αιτίες που οδηγούν σε παραβίαση της απορρόφησης ασβεστίου στο σώμα ενός φουσκωμένου σκύλου δεν έχουν προσδιοριστεί με ακρίβεια. Η αυξημένη χρήση του ορυκτού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ξεκάθαρη - το ασβέστιο πηγαίνει στο σχηματισμό του οστικού σκελετού των κουταβιών, συμμετέχει στον επιταχυνόμενο μεταβολισμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και αποτελεί μέρος του γάλακτος. Ως εκ τούτου, για το σώμα μιας έγκυος σκύλα και την περίοδο της αύξησης των κουταβιών απαιτεί πολύ περισσότερα. Η ανισορροπία ασβεστίου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα:

χαμηλή δραστηριότητα θυρεοειδικών ορμονών που εμπλέκονται στην αφομοίωση του μικροστοιχείου.
ανεπαρκής ποσότητα σε τρόφιμα, με μη ισορροπημένη διατροφή.
ανωμαλίες που σχετίζονται με τη φυλή και το εξωτερικό της σκύλας.
ανεπιθύμητη υψηλή ανάγκη για ένα στοιχείο ( εγκυμοσύνη , γαλουχία) ·
αυξημένη απέκκριση ασβεστίου από το σώμα με διάρροια ή έμετο.
αυξημένη εισαγωγή στοιχειακών ανταγωνιστών στο σώμα (σίδηρος, ψευδάργυρος, κοβάλτιο, μόλυβδος, μαγνήσιο).
έλλειψη οιστρογόνου.

Δεν είναι γνωστό αν η παθολογία καθορίζεται γενετικά, αλλά σημειώνεται ότι σε σκύλους που είχαν συμπτώματα εκλαμψίας μετά από προηγούμενες γεννήσεις, ο κίνδυνος επανεμφάνισης της νόσου είναι σημαντικά υψηλότερος.

Βλέπε επίσης: αβιταμίνωση σε σκύλους .

Συμπτώματα της παθολογίας στην περίοδο μετά τον τοκετό

Λόγω παραβίασης της ποσότητας ασβεστίου στο ζώο, παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:

ακούσια σύσπαση των μυών, τρόμο των άκρων, τα οποία αργότερα μπορούν να εξελιχθούν σε σπασμούς . Λόγω του γεγονότος ότι διαταράσσεται η μεταφορά σημάτων κατά μήκος των νευρομυϊκών απολήξεων, ο συντονισμός του έργου των μυών αποτυγχάνει.
η παραβίαση της μεταφοράς θερμότητας και η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος σε τιμές υπογλωσσίας (40-41 ° C)
παραβίαση της καρδιακής δραστηριότητας εξαιτίας της αποσταθεροποίησης της λειτουργίας της αντλίας ασβεστίου και της διαταραχής της αγωγής των νευρικών παλμών, μέχρι την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας, επιταχυνόμενου καρδιακού παλμού (ταχυκαρδία) και αρρυθμίας.
ανάπτυξη υποξίας ιστού, δυσκολία στην αναπνοή, διαταραγμένη λειτουργία των μεσοπλεύριων μυών, που οδηγεί σε ασφυξία.
μειωμένη κινητική λειτουργία λόγω ζάλης και μυϊκής αδυναμίας.
μείωση της οπτικής οξύτητας, "διαίρεση αντικειμένων".
την αδυναμία να επικεντρωθεί η προσοχή, που εκδηλώνεται με το "τρέξιμο" βλέμμα, ασάφεια?
Η μειωμένη μυϊκή λειτουργία σε όλο το σώμα επηρεάζει τον οπτικό αναλυτή. Λόγω της ατονίας των μυών, η κόρη του οφθαλμού αυξάνεται και ο σκύλος βιώνει δυσφορία και φωτοφοβία.
η παραβίαση των λειτουργιών του νευρικού συστήματος επηρεάζει την ψυχική κατάσταση - το ζώο βιώνει απάθεια, αρνείται τροφή, αγνοεί τον απόγονο και τον ξενιστή,
ξαφνική αλλαγή διάθεσης και συμπεριφοράς - η απάθεια μπορεί να αντικατασταθεί από ορμητικές κινήσεις, παράλογο φλοιός, φασαρία, που προκαλείται από την αίσθηση του φόβου και του άγχους.

Εάν στα πρώτα συμπτώματα της εκλαμψίας το ζώο δεν υποβληθεί σε θεραπεία, τότε η πρόοδος της υπασβεστιαιμίας μπορεί να οδηγήσει σε κατάσταση κωματώδους και το θάνατο του κατοικίδιου ζώου. Οι πιο επικίνδυνες από την άποψη των εκδηλώσεων της υπασβεστιαιμίας είναι τρεις περίοδοι μετά τη γέννηση:

σε πολλαπλές εγκυμοσύνες, η υποκαμεκαιμική κρίση μπορεί να αναπτυχθεί αρκετές ώρες μετά την παράδοση.
τις πρώτες εβδομάδες της σίτισης - τα φύλλα ασβεστίου με γάλα και δεν έχουν χρόνο να αναρρώσουν.
στο τέλος της περιόδου θηλασμού, όταν αυξάνεται η ανισορροπία και συσσωρεύονται οι αντίστοιχες διαταραχές στις λειτουργίες των συστημάτων του σώματος.

Θεραπεία της εκλαμψίας σε σκύλους

Πριν φτάσει ο κτηνίατρος, πρέπει να δοθεί πρώτη βοήθεια στο ζώο:

με κρύα άκρα και κράμπες, το ζώο πρέπει να θερμανθεί με ένα μαξιλάρι θέρμανσης.
εισάγεται ενδοφλέβια 10% διάλυμα γλυκονικού ασβεστίου, χορηγείται ένα θερμό διάλυμα, υπολογίζοντας τη δόση κατά βάρος του σκύλου.
αν δεν υπάρχουν ικανότητες για ενδοφλέβια ένεση, το φάρμακο μπορεί να ενεθεί ενδομυϊκά, διαιρώντας τον όγκο κατά 4 και ενίοντας κάθε δόση στα πόδια του κατοικίδιου ζώου.
σε κατάσταση μέτριας σοβαρότητας, το φάρμακο αραιώνεται σε αναλογία 1: 1 με φυσιολογικό ορό και χορηγείται με ένεση υποδόρια στην περιοχή του λαιμού.
στο στάδιο του φωτός, μέχρι να μην υπάρχουν μυϊκές κράμπες, το φάρμακο χύνεται στο στόμα της σκύλας.

Για την ομαλοποίηση της καρδιακής δραστηριότητας, ένας σκύλος λαμβάνει Valocordin σε σταγόνες. Το φάρμακο αραιώνεται 1:10 με νερό και χύνεται στο στόμα. Για να ομαλοποιήσει τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, βάλτε μια ενδομυϊκή ένεση σουλφοκαμφοκίνης, υπολογίζοντας τη δόση, ανάλογα με το βάρος του ζώου. Για να ανακουφίσετε τον πόνο κατά τη διάρκεια του σπασμού των μυών, μπορείτε να τσιμπήσετε τη διφαινυδραμίνη.

Μετά τη διακοπή της κρίσης, η θεραπεία πραγματοποιείται για να αποκατασταθεί το επίπεδο ασβεστίου στο σώμα. Για να γίνει αυτό, δώστε τα δισκία ασβεστίου σκύλου ή ένα διάλυμα χλωριούχου ασβεστίου, αραιωμένο σε γάλα. Το χλωριούχο ασβέστιο χορηγείται ενδοφλεβίως στη δόση που έχει συνταγογραφηθεί από το γιατρό. Η πορεία της θεραπείας είναι 5 ημέρες.

Για τη διατήρηση της καρδιακής δραστηριότητας και της καταστολής, βάμμα βαλεριάνας στάγδην ή Corvalol στη ρίζα της γλώσσας του σκύλου. Λήψη ναρκωτικών - σύμφωνα με τις ενδείξεις. Πριν από την ομαλοποίηση του κράτους, δίνουν 2-30 σταγόνες βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

Μέχρις ότου η κατάσταση του σκύλου επανέλθει στο φυσιολογικό, τα κουτάβια πρέπει να απογαλακτιστούν και να μεταφερθούν σε τεχνητή σίτιση. Μόνο μια γρήγορη ανταπόκριση και η γνώση των απαραίτητων μεθόδων επείγουσας φροντίδας μπορεί να σώσει ένα σκύλο από το θάνατο. Εάν υπάρχει υποψία παθολογικής κατάστασης, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με ρίγη και κόπωση του ζώου ακόμη και πριν από την παράδοση, πρέπει να ληφθούν προληπτικά μέτρα:

αλλάξτε τη διατροφή του σκύλου , μειώνοντας την πρόσληψη πρωτεϊνών και αυξάνοντας την ποσότητα τροφών πλούσιων σε ασβέστιο.
μετά από διαβούλευση με έναν γιατρό και την εκτέλεση των απαραίτητων εξετάσεων, μπορείτε να αναπληρώσετε τη διατροφή με συμπληρώματα βιταμινών και ανόργανων συστατικών.
εάν είναι απαραίτητο, να χορηγούν ομοιοπαθητικά παρασκευάσματα για την ομαλοποίηση των επιπέδων ασβεστίου.
να αποτρέπουν τις εντάσεις που οδηγούν σε διαταραχές ορμονικού και ανόργανου μεταβολισμού.
Η πρόληψη συμπληρώνεται με την εισαγωγή βιταμίνης D, για καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου.

Εάν ένας σκύλος είχε εκλαμψία πριν, είναι απαραίτητο να παρακολουθείται στενά η κατάσταση του κατοικίδιου ζώου στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και κατά τη διάρκεια της περιόδου από τον τοκετό έως το τέλος της διατροφής του κουταβιού. Η ταυτοποίηση σε ένα πρώιμο στάδιο της παθολογικής κατάστασης είναι ευκολότερη στη θεραπεία. Στο τερματικό στάδιο, ο σκύλος μπορεί να πεθάνει λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, ασφυξίας ή εγκεφάλου. Ιδιαίτερα συχνά αυτή η κατάσταση παρατηρείται σε σκύλους μικρών και μεσαίων φυλών. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη η παρατήρηση του κτηνιάτρου και ο έλεγχος των επιπέδων ασβεστίου καθ 'όλη τη διάρκεια της κύησης και μετά την παράδοση.