Αιματόμα σε σκύλους

Το αιμάτωμα, ή μώλωπες, δεν είναι ασυνήθιστο στα ενεργά και κινητά κατοικίδια ζώα που αναζητούν συνεχώς περιπέτεια. Οι παθολογίες μπορεί να είναι ασήμαντες ή να έχουν απειλητική εμφάνιση, αλλά σε κάθε περίπτωση αξίζουν προσοχή. Πώς να δώσετε πρώτες βοήθειες όταν ένα αιμάτωμα εμφανίζεται σε σκύλους και σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται ιατρική βοήθεια;

Τύποι αιματοειδών

Υπάρχει μία ταξινόμηση σύμφωνα με την οποία υπάρχουν διάφοροι τύποι αιματώματος, με βάση το είδος των κατεστραμμένων αγγείων. Ο μώλωπας μπορεί να είναι:

φλεβική - αιμορραγία λόγω βλάβης των φλεβικών τοιχωμάτων.
η αρτηριακή βλάβη επηρεάζει την αρτηρία.
μικτή - συμβαίνει όταν παραβιάζεται η ακεραιότητα πολλών αιμοφόρων αγγείων του κυκλοφορικού συστήματος, μπορεί να είναι μια φλέβα, μια αρτηρία. τριχοειδή αγγεία.
παλλόμενο - αιμάτωμα, το οποίο είναι αποτέλεσμα ελαττώματος στα τοιχώματα της αορτής.

Επιπλέον, η θέση του αιμάτωματος είναι:

ενδομυϊκή - συμβαίνει μεταξύ των μυϊκών ιστών.
υποδόρια - αιμορραγία, εντοπισμένη κάτω από το δέρμα.
οπισθοπεριτοναϊκή - στην περιοχή του περιτοναίου.
ενδοοργανισμός - σχηματίζεται στους ιστούς του εσωτερικού οργάνου.
ενδοκράνια - συσσωρεύεται αίμα στον εγκέφαλο.
adrectal - εμφανίζεται στην περιοχή του ορθού.

Ορισμένες αιμορραγίες δεν ενοχλούν το κατοικίδιο ζώο, ενώ άλλες μπορεί να προκαλέσουν σημαντική δυσφορία και ακόμη και να επιδεινώσουν τη γενική κατάσταση του ζώου.

Αιτίες και εκδηλώσεις αιματώματος

Υπάρχουν πολλές καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία:

τραυματισμό του ζώου, συνοδεύεται από σημαντικούς μώλωπες μαλακών ιστών, κατάγματα οστών, ρήξη αιμοφόρων αγγείων.
την εμφάνιση μικροτραυμάτων στη διαδικασία χειρουργικής επέμβασης.
τσιμπήματα άλλων σκύλων και άλλων ζώων.

Όταν μώλωπες θρόμβους αίματος και αναλύεται σε υγρά μέρη. Τα λευκά αιμοσφαίρια, λευκοκύτταρα, είναι υπεύθυνα για αυτή τη διαδικασία. Στη συνέχεια, σε περιοχές με πήγμα αίματος, ο συνδετικός ιστός βλασταίνει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, από το υλικό αυτό σχηματίζεται μια κάψουλα γεμάτη με ένα υγρό - έναν κυστικό σχηματισμό.

Οι κίνδυνοι αιματώματος αυξάνονται όταν το ζώο έχει μειωμένη ελαστικότητα των αγγειακών τοιχωμάτων και πήξη του αίματος. Στην περιοχή εμφανίζεται οίδημα αιμορραγίας. Τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει αμέσως μετά τη ζημία. Αναπτύσσεται γρήγορα σε μέγεθος, τα όριά του οριοθετούνται σαφώς.

Εάν τραυματίζεται ένα άκρο, η κινητικότητά του μπορεί να είναι αισθητά περιορισμένη. Η εμφάνιση αιμάτωματος μπορεί να συνοδεύεται από κάποιες αλλαγές στην κατάσταση του κατοικίδιου ζώου:

μια αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος στην περιοχή με ένα μώλωπας είναι ένα σίγουρο σημάδι της ανάπτυξης μιας λοίμωξης στο σημείο της αιμορραγίας?
οι λεμφαδένες μπορεί να αυξηθούν - αυτή είναι η απάντηση του οργανισμού στο παθογόνο παθογόνο.
είναι δυνατή η παραμόρφωση του κατεστραμμένου οργάνου, η λειτουργικότητά του είναι μειωμένη.

Τις περισσότερες φορές, τα αιματώματα των αυτιού εμφανίζονται σε σκύλους, συχνά αιμορραγία καταστέλλει. Αυτός ο παράγοντας αυξάνει την πιθανότητα δευτερογενούς μόλυνσης.

Πρώτες Βοήθειες

Εάν η αιμορραγία δεν σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η θερμοκρασία του σώματος (μέχρι τα κρίσιμα σημάδια) μπορεί να αυξηθεί σημαντικά στο σκύλο και η γενική του κατάσταση επιδεινώνεται. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να διστάζετε και είναι καλύτερα να παρέχετε ανεξάρτητα βοήθεια έκτακτης ανάγκης. Εκτελέστε τα παρακάτω συνιστώμενα:

Εφαρμόστε πάγο ή κρύα συμπίεση στην περιοχή τραυματισμού: πάγο που τοποθετείται σε μια σακούλα, ύφασμα υγραμένο με κρύο νερό ή ένα μαξιλάρι θέρμανσης γεμάτο με αυτό. Ένα τέτοιο συμβάν θα βοηθήσει να σταματήσει η αιμορραγία και να μειωθεί ο πόνος, αλλά θα πρέπει να εφαρμοστεί σωστά. Για να αποφευχθεί η βλάβη του πάγου στο δέρμα, πρέπει να περιτυλιχθεί με ένα πανί. Η συμπίεση μπορεί να κρατηθεί σε μια περιοχή για όχι περισσότερο από 15 λεπτά, γεγονός που εξαλείφει την πιθανότητα του κρυοπαγωτικού ιστού. Μετά από 2-3 ώρες, συνιστάται η διαδικασία να επαναληφθεί.
Η περιοχή της βλάβης επιτρέπεται να αντιμετωπιστεί με διάλυμα ιωδίου - μπορείτε να εφαρμόσετε ένα πλέγμα που έχει αντιφλεγμονώδη δράση.
Ένας στενός επίδεσμος εφαρμόζεται σε αιματώματα. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε επίδεσμοι για αυτό. Αλλά αν το ντύσιμο γίνεται στο πεδίο, τότε μπορείτε να πάρετε για το σκοπό αυτό οποιοδήποτε αποστειρωμένο υλικό, ένα καθαρό μαντήλι ή πετσέτα είναι κατάλληλο.

Εάν η υποδόρια αιμορραγία φθάσει σε μεγάλο μέγεθος, μπορεί να εφαρμοστεί συμπίεση παραφίνης. Επιπλέον, η επίδραση της θερμότητας βοηθά στην επιτάχυνση της διαδικασίας επαναρρόφησης: θέρμανση υπό ειδική λάμπα, χρήση αλοιφών που θερμαίνουν. Ωστόσο, οι θερμικές διαδικασίες πρέπει να διεξάγονται μετά τη διόγκωση, όχι νωρίτερα από μία ημέρα μετά την εμφάνιση αιμάτωματος.

Παρακολουθήστε ένα βίντεο σχετικά με το αιματώδες αυτί στα σκυλιά:

Θεραπεία αιματοειδών

Στην περίπτωση του διορισμού συντηρητικής θεραπείας, ο κτηνίατρος συνταγογράφει εξωτερικούς παράγοντες: αλοιφές, πηκτές. Εκτελείται επίσης μια σειρά πρόσθετων διαδικασιών: έκθεση στον λαμπτήρα, υπέρυθρη ακτινοβολία κλπ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη και ο ειδικός προδιαγράφει μια πράξη. Ανάλογη παρέμβαση απαιτείται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

εάν εμφανιστεί εκτεταμένη αιμορραγία.
στην περιοχή της αιμορραγίας, ξεκινά η διαδικασία της εξαγνισμού.
εάν σχηματιστεί ένα αιμάτωμα στην περιοχή του αυτιού.

Προκειμένου η θεραπεία να δώσει θετικά αποτελέσματα, ο κτηνίατρος πρέπει να εξετάσει το κατοικίδιο ζώο και να επιλέξει την κατάλληλη μέθοδο. Η θεραπεία περιλαμβάνει διάφορα στάδια:

το συσσωρευμένο αίμα αφαιρείται από την περιοχή της ζημίας.
ένα διάλυμα νεοκαΐνης και ενός αντιβιοτικού εισάγεται στην περιοχή αυτή.
Ένας παχύς επίδεσμος εφαρμόζεται πάνω στο τραύμα.

Εάν εμφανιστεί αιμορραγία στο αυτί, τότε μερικές φορές φλεγμονώδες υγρό αφαιρείται από αυτό με σύριγγα:

η περιοχή του αιματώματος είναι απαλλαγμένη από παλτό.
το δέρμα σκουπίζεται επιμελώς με αντισηπτικό - χλωροεξιδίνη, υπεροξείδιο του υδρογόνου, διάλυμα ιωδίου,
αφού στο άνω μέρος του αυτιού το δέρμα τρυπιέται και το υγρό τραβιέται. αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό ο τετράποδος ασθενής να είναι καλά σταθερός και να μην κάνει ξαφνικές κινήσεις, περιπλέκοντας τη διαδικασία.
μετά το άδειασμα του αιματώματος, η βελόνα δεν αφαιρείται από το αυτί, εισάγεται μέσω αυτής ειδική λύση, η οποία περιλαμβάνει το αντιβιοτικό Dexamethasone και Novocain. Ο κτηνίατρος καθορίζει τη δοσολογία μεμονωμένα, με βάση το μέγεθος του σκύλου και το μέγεθος της αιμορραγίας.

Μετά από χειρουργική επέμβαση, ένας ειδικός κάνει μια σειρά συστάσεων για τη φροντίδα ενός σκύλου και συνταγογραφεί φάρμακα. Ο ιδιοκτήτης πρέπει να ακολουθεί το καθορισμένο σχέδιο αποκατάστασης.

Τα σκυλιά τραυματίζονται αρκετά συχνά, οπότε ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να φροντίζει ώστε αυτές οι επικίνδυνες καταστάσεις να εμφανίζονται όσο το δυνατόν πιο σπάνια. Και αν το ίδιο πρόβλημα έχει συμβεί, είναι απαραίτητο να ενεργήσετε ανάλογα με τις περιστάσεις και να μην αφήσουμε να γίνει η ανάκαμψη.