Ηπατίτιδα σε σκύλους

Οι τετράποδες φίλοι μας, παρά την ισχυρότερη ασυλία και την άριστη υγεία, μπορούν ακόμα να αρρωσταίνουν. Επιπλέον, οι ασθένειες τους είναι συχνά οι ίδιες με αυτές των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η ηπατίτιδα συχνά διαγνωρίζεται ως ηπατίτιδα, σε σκύλους συνδέεται επίσης με βλάβες στους ιστούς αυτού του σημαντικού οργάνου. Η φλεγμονή προκαλεί ερυθρότητα, κυτταρική διήθηση, δυστροφία και άλλες αλλαγές στη δομή του ήπατος, προκαλώντας την αποτυχία της. Τι απειλεί την ηπατίτιδα, που αναπτύσσεται σε σκύλους και τι προτείνουν οι κτηνίατροι για τη θεραπεία του;

Είδη ασθενειών και αιτίες παθολογίας

Η ταξινόμηση διαιρεί την ασθένεια σε δύο τύπους:

1. Λοιμώδης μορφή . Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι ο αδενοϊός τύπου 1 και, κατά κανόνα, διαγνωσθεί λοιμώδης ηπατίτιδα σε κουτάβια, αποδυναμωμένα κατοικίδια ζώα και σκύλους που βρίσκονται σε στενή επαφή με μολυσμένα ζώα. Σε κουτάβια μέχρι την ηλικία ενός έτους, η παθολογία μπορεί να προχωρήσει χωρίς εμφανή συμπτώματα και να περάσει χωρίς ειδική θεραπεία. Σε αυτή την περίπτωση, ο ιδιοκτήτης μπορεί να μην γνωρίζει ότι το μικρό του κατοικίδιο ζώο υπέστη παρόμοια ασθένεια. Όταν το σκυλί ανακάμψει, το σώμα του έχει ήδη αναπτύξει μια σταθερή ανοσία στην ασθένεια. Αλλά μιλάμε μόνο για τα κουτάβια, ακόμα και δεν καταφέρνουν να κατεβούν τόσο εύκολα. Ως εκ τούτου, ακόμη και με μια μικρή αδιαθεσία, αξίζει να δείξετε ένα κατοικίδιο ζώο σε έναν κτηνίατρο χωρίς να περιμένετε μια ανεξάρτητη θεραπεία. Τις περισσότερες φορές, χωρίς θεραπεία, η λοιμώδης ηπατίτιδα γίνεται χρόνια.
2. Τοξική μορφή . Υπάρχουν πολλές αιτίες αυτής της ασθένειας: η μακροχρόνια χρήση ναρκωτικών με υψηλή τοξικότητα, η αυτοθεραπεία του κατοικίδιου ζώου με διάφορα «βαρύ» φάρμακα, η σίτιση του σκύλου με κακής ποιότητας ή χαλασμένη τροφή, η τοξική δηλητηρίαση που συμβαίνει όταν τα εντερικά παράσιτα είναι έντονα μολυσμένα κ.λπ. Η τοξική ηπατίτιδα συχνά διαγνωρίζεται σε ζώα που έχουν υποβληθεί σε πιροπλασμία, σαλμονέλωση, λεπτοσπείρωση κτλ. Εάν συνταγογραφούνται τοξικά φάρμακα στο σκύλο, συνιστάται να δοθεί στον ασθενή και στους ηπατοπροστατευτικούς παράγοντες που υποστηρίζουν την ηπατική δραστηριότητα και την προστατεύουν από τις φλεγμονώδεις διεργασίες.

Τρόποι μόλυνσης

Σε αυτή την περίπτωση, μια σημαντική πτυχή είναι η μορφή της ηπατίτιδας. Οι μολυσματικοί τύποι παθολογικών σκύλων μολύνονται κατά τη διάρκεια της στενής επικοινωνίας, ειδικά αν ζουν μαζί ή βρίσκονται σε επαφή με το περπάτημα. Ένας σκύλος μπορεί να πιάσει μια λοίμωξη με το φαγητό ή το ποτό από το κύπελλο ενός άρρωστου σκύλου, παίρνοντας τα παιχνίδια του, εισπνοή μολυσμένων κοπράνων ή ετικετών.

Ο αδενοϊός είναι ένας επιβιώσιμος ιός, και ακόμη και μετά από 3 μήνες, που βρίσκεται στο περιβάλλον, διατηρεί τη δραστηριότητά του. Επομένως, αν ο ιδιοκτήτης ξέρει ότι ένας σκύλος που πάσχει από αυτή την ασθένεια περπατούσε στην περιοχή, αξίζει να αλλάξετε τον τόπο πεζοπορίας.

Η τοξική ηπατίτιδα θεωρείται μη μολυσματική μορφή της νόσου και ακόμη και όταν έρχεται σε επαφή με ένα άρρωστο ζώο, ένα κατοικίδιο ζώο δεν μπορεί να μολυνθεί. Εξάλλου, η ασθένεια αναπτύσσεται στο πλαίσιο της δηλητηρίασης από τοξίνες.

Σε κίνδυνο τα ζώα είναι μολυσμένα με σκουλήκια: κατά τη διάρκεια ζωής των σκωλήκων και των προνυμφών στο σώμα μιας ζωικής δηλητηριώδους τοξίνης σε μεγάλες ποσότητες απελευθερώνονται.

Τι συμβαίνει στο σώμα με ηπατίτιδα

Στην πραγματικότητα, με το όνομα της ηπατίτιδας κρύβονται όλες οι φλεγμονώδεις διεργασίες που εντοπίζονται στους ιστούς του ήπατος. Αυτή η παθολογία συνοδεύεται συχνά από άλλες ασθένειες που επηρεάζουν τα όργανα της γαστρεντερικής οδού. Η ηπατίτιδα επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων οδών.

Με αυτή την ασθένεια, υπάρχουν βαθιές παραβιάσεις των μεταβολικών διεργασιών: πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπος, χρωστική, υπάρχει διάσπαση των κυττάρων του προσβεβλημένου οργάνου. Σε σκύλους, η φλεγμονή του ήπατος είναι σπάνια μια ανεξάρτητη ασθένεια και συχνότερα λειτουργεί ως μια δευτερογενής ασθένεια που προκύπτει σε σχέση με τις υπάρχουσες λοιμώξεις.

Η ηπατίτιδα αναπτύσσεται λόγω εκφυλισμού των ιστών, όπου συμβαίνει η καταστροφή των ηπατοκυττάρων, η φλεγμονή, ο θάνατος ή ο πολλαπλασιασμός των συνδετικών ιστών. Στην παθολογία, ο φυσιολογικός ιστός αντικαθίσταται από τον κατεστραμμένο.

Η φλεγμονώδης διαδικασία στο ήπαρ προκαλεί στασιμότητα - χολόσταση, το ίδιο το όργανο γίνεται μεγαλύτερο, ο σπλήνας επίσης διευρύνεται, αναπτύσσεται το λεγόμενο σύνδρομο ηπατολιενίας. Φυσικά, το επηρεασμένο συκώτι δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει κανονικά, η αποτοξίνωση, η δημιουργία πρωτεϊνών και άλλες λειτουργίες έχουν μειωθεί.

Κλινικές εκδηλώσεις

Με την ανάπτυξη αυτής της παθολογίας, εμφανίζονται τα ακόλουθα συμπτώματα:

1. Η αύξηση του σωματικού μεγέθους . Σε μια υγιή κατάσταση, το συκώτι δεν προεξέχει πέρα ​​από την τελευταία πλευρά (είναι απαραίτητο να κοιτάξει προς τα δεξιά), στην παθολογία, παρατηρείται έντονη διόγκωσή του κάτω από το κοίλο τόξο. Εάν το όργανο διευρυνθεί ελαφρώς, δεν είναι πάντα δυνατό να ανιχνευθεί η παθολογία κατά την ψηλάφηση. Είναι δυνατό να αποκαλυφθούν αλλαγές μέσω της υπερηχογραφίας. Όταν το ήπαρ αποκτά τεράστιες διαστάσεις, το ζώο δοκιμάζει έντονο πόνο κατά τη διάρκεια της ανίχνευσης και το δείχνει με κάθε τρόπο: μπορεί να φωνάζει, να ξεφτάζει και να αρχίζει να απομακρύνεται από το άτομο.
2. Η δραστηριότητα του σώματος παραβιάζεται . Η παθολογία επηρεάζει αρνητικά όλες τις λειτουργίες του σώματος.
3. Κίτρινο των βλεννογόνων και του δέρματος . Η κίτρινη κηλίδα μπορεί να ονομαστεί η πιο ξεκάθαρη ένδειξη ηπατίτιδας. Στη χρόνια μορφή ή την αρχική εκδήλωση της νόσου, ο σκληρός οφθαλμός, το δέρμα και ο βλεννογόνος αποκτούν μια εξασθενημένη κιτρινωπή απόχρωση.
4. Το Emetic προτρέπει και διάρροια . Τα κόπρανα γίνονται ελαφρά, με ένα χολικό μίγμα. Με την εξέλιξη της παθολογικής διαδικασίας στα κόπρανα, οι οπισθίες του αίματος είναι αισθητές, δίνοντας τα περιττώματα καφέ χρώμα.
5. Επιπλέον, οι χρωστικές χολής, αυξάνοντας το αίμα, επηρεάζουν την ποιότητα των ούρων , βαφώντας σε μια σκοτεινή, καφέ απόχρωση. Αλλά τα περιττώματα σχεδόν αποχρωματιστούν.
6. Στο πλαίσιο της ηπατίτιδας, είναι δυνατόν να αυξηθούν οι δείκτες θερμοκρασίας του σώματος, ο καρδιακός παλμός γίνεται αρρυθμικός.
7. Στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης της παθολογίας του ζώου, η όρεξη εξαφανίζεται, το κατοικίδιο ζώο είναι υποτονικό, αδιάφορο . Αλλά ο ιδιοκτήτης μπορεί να μην συσχετίσει μια τέτοια κατάσταση με μια φλεγμονώδη διαδικασία στο συκώτι. Θα απαιτήσει βιοχημεία αίματος.

Αυτή η ιογενής ασθένεια συνοδεύει σημαντικό πυρετό, μέχρι κρίσιμες αυξήσεις, έντονο εμετό και χαλαρά κόπρανα. Η φλεγμονή επηρεάζει την επιφάνεια των αμυγδαλών και ο σκύλος δυσκολεύεται να φάει. Επίσης, δεν δίνει στο κατοικίδιο ζώο σας την ευκαιρία να γυρίσει το κεφάλι του πλήρως.

Η ηπατίτιδα συχνά προκαλεί κερατίτιδα - μια ασθένεια των ματιών στην οποία το στρώμα του κερατοειδούς του οργάνου της όρασης γίνεται θολό. Πιο συχνά η παθολογία επηρεάζει και τα δύο μάτια.

Πώς μπορεί να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί η ηπατίτιδα σε σκύλους;

Προκειμένου να προσδιοριστεί με ακρίβεια η ασθένεια και η μορφή της, το αίμα λαμβάνεται για ανάλυση και διεξάγεται βιοχημική εξέταση βιολογικών υγρών.

Επιπλέον, ο ειδικός πρέπει να εφαρμόζει διαφορική διάγνωση για να διακρίνει την ηπατίτιδα από άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα. Μπορείτε να μπερδέψετε τη φλεγμονή του ήπατος με κίρρωση, ηπατίτιδα, πνευμονικές λοιμώξεις, σαρκοφάγα. Αφού είναι δυνατή η συλλογή κατεστραμμένου ιστού ήπατος για ιστολογική εξέταση.

Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόοδο της νόσου. Οι ειδικοί προειδοποιούν - η αναλφαβητική θεραπεία στο σπίτι μπορεί όχι μόνο να επιδεινώσει τις παθολογικές διεργασίες, αλλά και να προκαλέσει το θάνατο του άρρωστου κατοικίδιου ζώου.

Ένα κοινό θεραπευτικό σχήμα που χρησιμοποιείται από τους κτηνιάτρους είναι το ακόλουθο:

• την τήρηση της διατροφής - αφαιρέστε λιπαρά τρόφιμα από τη διατροφή, συνιστάται να δώσετε στο σκυλί φαρμακευτικά τσάγια βοτάνων, αδύναμους ζωμούς από κρέας και ψάρια.
• τα υγρά εγχέονται στο σώμα με αντιτοξικά αποτελέσματα - διαλύματα γλυκόζης, διαλύματα του Ringer.
• οι υποκαταστάτες πλάσματος αποδίδονται για την αποκατάσταση των αποθεμάτων πρωτεϊνών.
• για ανακούφιση από τον πόνο, συνιστώνται παυσίπονα με αναλγητικό αποτέλεσμα.
• τα ηπατοπροστατευτικά φάρμακα - προστατεύουν τα κύτταρα του φλεγμονώδους οργάνου από περαιτέρω καταστροφή ·
• διουρητικά φάρμακα.
• σε περίπτωση μολυσματικής ηπατίτιδας, απαιτείται θεραπεία με αντιβιοτικά ή αντιιικά φάρμακα.

Χρησιμοποιείται σύνθετη θεραπεία, η οποία συνταγογραφείται αποκλειστικά από κτηνίατρο.

Πρόληψη της ηπατίτιδας σε σκύλους

Για προφυλακτικούς σκοπούς έχει αναπτυχθεί ειδικό εμβόλιο που επιτρέπει στο σώμα των ζώων να αναπτύξει τη δική του ανοσία. Δεδομένου ότι ο σκύλος μπορεί να μολυνθεί κατά την επαφή με ένα άρρωστο ζώο, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να παρακολουθεί τον κύκλο επικοινωνίας του, να μην του επιτρέπει να τρώει και να τρώει στο δρόμο.

Εάν το κατοικίδιο ζώο έχει προδιάθεση για ασθένειες του ήπατος, τότε συνιστάται να πηγαίνετε στον κτηνίατρο κάθε έξι μήνες και να κάνετε βιοχημεία αίματος.

Πιθανές επιπλοκές

Το ήπαρ είναι ένα ζωτικό όργανο που εκτελεί πολλές λειτουργίες, έτσι ώστε η φλεγμονή του χωρίς έγκαιρη θεραπεία μπορεί να προκαλέσει μια σειρά επιπλοκών:

• γλαύκωμα.
• ο κίνδυνος φλεγμονής στους νεφρούς.
• οξεία ανεπάρκεια οργάνων.
• χρόνιες ασθένειες.
• διαταραχές πήξης αίματος, κλπ.

Η ηπατίτιδα μπορεί να περάσει απαρατήρητη καθώς και να προκαλέσει σοβαρές παραβιάσεις. Επομένως, ο ιδιοκτήτης του σκύλου πρέπει να είναι προσεκτικός στην υγεία του κατοικίδιου ζώου του και να μην αγνοεί τα εμφανιζόμενα συμπτώματα.