Πώς να γεννήσετε σε ένα σκύλο

Ο τοκετός από ένα σκυλί απαιτεί μια υπεύθυνη προσέγγιση για την προετοιμασία τους, ειδικά αν ο ιδιοκτήτης του ζώου έχει αποφασίσει να συμμετάσχει και να βοηθήσει να γεννήσει νεογέννητα. Οι προσπάθειες του ιδιοκτήτη του κατοικίδιου κατοικίδιου ζώου θα πρέπει να στοχεύουν στη διατήρηση της υγείας του θηλυκού και στη λήψη βιώσιμων απογόνων. Ορισμένοι ιδιοκτήτες σκύλων πιστεύουν ότι δεν είναι απαραίτητο να παρέμβει στη φυσική διαδικασία τοκετού. Αλλά αξίζει να θυμηθούμε ότι η γέννηση είναι αγχωτική για τη σκύλα και χρειάζεται ηθική υποστήριξη. Επιπλέον, διαφορετικές φυλές ζώων έχουν ανατομικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά, που καθορίζονται από την επιλογή, γεγονός που μπορεί να περιπλέξει τον τοκετό.

Πώς να προετοιμαστείτε για τον τοκετό

Πριν από τον τοκετό, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία - είτε δεν υπάρχει παθολογία και εάν η γέννηση θα πραγματοποιηθεί με ασφάλεια. Πρέπει να πάρουμε τις επαφές του κτηνιάτρου σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

1.5 εβδομάδες πριν από τη γέννηση πρέπει να εξοπλίσετε το "rodzal" για το σκυλί. Είναι απαραίτητο να παρακολουθείται προσεκτικά η συμπεριφορά του ζώου, έτσι ώστε να μην χάσει το χρόνο της προετοιμασίας για τον επερχόμενο τοκετό. Το καλύτερο είναι να επιλέξετε μια "φωλιά οικογένεια" ανάλογα με το μέγεθος του σκύλου, έτσι ώστε να είναι άνετο να ξεκουραστείτε στους τοίχους κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Μέσα στο εσωτερικό του κιβωτίου, στο εσωτερικό, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η ράβδος σε ύψος που αντιστοιχεί στην ανάπαυλη σκύλα, προκειμένου να αποφευχθεί ο τραυματισμός των κουταβιών που σέρνουν στο κάτω μέρος του κουτιού. Ο πυθμένας θα πρέπει να καλύπτεται με ένα μαλακό, φυσικό ύφασμα ελαφρού χρώματος, έτσι ώστε τα σημεία να είναι ορατά και υπάρχει η ευκαιρία να αλλάξει η λερωμένη πάνα εγκαίρως. Κάτω από την πάνα είναι καλύτερο να βάλετε ένα παχύ στρώμα.

Το εξωτερικό τοίχωμα του κουτιού θα πρέπει να είναι χαμηλότερο, αλλά ένα κατώφλι είναι απαραίτητο για να αποτραπεί η εγκατάλειψη των κουταβιών. Επιπλέον, ετοιμάστε ένα ξεχωριστό κουτί για να ρίξετε τα νεογέννητα κουτάβια. Στο κάτω μέρος είναι απαραίτητο να τοποθετήσετε ένα ζεστό μαξιλάρι θέρμανσης καλυμμένο με μια πάνα.

Επιπλέον, ο σκύλος πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το κουτί εκ των προτέρων, έτσι ώστε σε κρίσιμη στιγμή να μην αφήνει να γεννηθεί σε ένα απομονωμένο μέρος που μπορεί να είναι ενοχλητικό για την παρατήρηση της γέννησης του ξενιστή. Αμέσως πριν από την παράδοση, τοποθετήστε τα απαραίτητα εργαλεία και τα φάρμακα στην περιοχή. Τα εργαλεία πρέπει να είναι τέτοια:

• θερμόμετρο για την παρακολούθηση της θερμοκρασίας του σκύλου.
• δίσκος με αποστειρωμένα όργανα - κοφτερό ψαλίδι, ιατρικό σφιγκτήρα, σύριγγες.
• στείρα επίδεσμος - βαμβακερό μαλλί, χαρτοπετσέτες, επίδεσμος, χειρουργικό νήμα.

Και φάρμακα:

• ιατρικό αλκοόλ
• υπεροξείδιο του υδρογόνου.
• αρκετές αμπούλες με διάλυμα γλυκόζης 5%.
• αμπούλες του Traumeel για ανακούφιση από τον πόνο, διακοπή της αιμορραγίας και ανακούφιση της φλεγμονής.
• αλοιφή 10% "Sintomitsinovaya."

Μπορεί να χρειαστείτε άλλα φάρμακα, ένας κατάλογος των οποίων θα πρέπει να κάνει έναν κτηνίατρο. Το σκυλί πρέπει επίσης να είναι έτοιμο για τοκετό:

• πλύνετε και βυθίστε τα γεννητικά όργανα και την κοιλιά του σκύλου με ζεστό νερό.
• αν το παλτό στην κοιλιά είναι μακρύ, τότε θα πρέπει να αποκοπεί στην περιοχή του βρόχου και το "παντελόνι"?
• εάν τα μαλλιά στο πρόσωπο είναι μακρά, είναι επίσης κομμένα έτσι ώστε να μην παρεμβαίνει με το σκύλο δαγκώνει τον ομφάλιο λώρο.

Θα πρέπει να περιηγηθείτε σε αυτά τα σημάδια που υποδηλώνουν τον επερχόμενο τοκετό, ώστε να μην χάσετε τη στιγμή της εμφάνισης του πρώτου κουταβιού.

Διαβάστε όλα σχετικά με την εγκυμοσύνη σε σκύλους , καθώς και σχετικά με την κατανομή ενός εγκύου σκύλου .

Σημάδια επερχόμενου τοκετού

Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της εργασίας, ο σκύλος είναι νευρικός, ρίχνοντας, παρουσιάζοντας σημάδια άγχους, καθώς η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης και οι αδύναμες συστολές προκαλούν πόνο στο σκυλί. Από το κανάλι γέννησης βρίσκεται κολλώδες βλεννώδες υγρό - φελλό. Ο σκύλος ανησυχεί, γλείφει την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Υπάρχει αξιοσημείωτη ταχεία, ρηχή αναπνοή και αυξημένος καρδιακός παλμός.

Ένα σημάδι σύμφωνα με το οποίο ο ιδιοκτήτης μπορεί να μάθει ότι υπάρχουν αρκετές ώρες πριν από τη γέννηση είναι μια μείωση στη θερμοκρασία του σώματος του ζώου. Εάν βάζετε το χέρι σας στην κοιλιά του σκύλου, θα γίνει αντιληπτό ότι τα κουτάβια έχουν σταματήσει να κινούνται, πράγμα που σημαίνει ότι ο αγώνας θα ξεκινήσει σύντομα. Εάν μετά από αυτά τα σημάδια της εργασίας δεν υπάρχουν περισσότερες από μία μέρες, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσετε με μια κτηνιατρική κλινική για βοήθεια.

Κατά τη διάρκεια του τοκετού, μερικά σκυλιά τείνουν να στέκονται όρθια, αλλά οι περισσότεροι παίρνουν μια χαρακτηριστική στάση - βάζουν στο πλάι τους, με τα εκτεταμένα πόδια και τις πλάτες τους στα τοιχώματα του κουτιού. Λίγες ώρες πριν από τη γέννηση, το αμνιακό υγρό απορροφά τη διέξοδο από το νεογέννητο.

Το αμνιακό υγρό, το οποίο γεμίζει την εξωτερική ή τη "φούσκα", χρησιμεύει για να στεγανοποιεί το κουτάβι. Η εξωτερική φούσκα εκρήγνυται, σε μερικές περιπτώσεις, ο σκύλος γεμίζει σε αυτό. Μην προσπαθήσετε να τρυπήσετε τη φούσκα, για να μην καταστρέψετε το εσωτερικό κέλυφος. Αφού ανοίξει η αμνιακό κύστη, η προλακτίνη απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος, διεγείροντας τη συστολή της μήτρας και των κοιλιακών μυών.

Διαβάστε περισσότερα για τα σημάδια τοκετού σε σκύλους .

Στάδια της διαδικασίας γέννησης

Κατά τη διάρκεια των συσπάσεων, η εσωτερική κύστη "ωθεί" προς τα έξω. Μερικές φορές ο πλακούντας, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με το εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και συνδέεται με ομφάλιο λώρο με ένα κουτάβι, χωρίζεται μέσα στο κανάλι γέννησης και πηγαίνει μαζί με την ουροδόχο κύστη στην οποία βρίσκεται. Η πιο δύσκολη στιγμή είναι η έξοδος από τους ώμους και το ακρώμιο - το ευρύτερο τμήμα του μοσχαριού, έξω από το πυελικό δαχτυλίδι. Μετά την εμφάνιση κάθε επόμενου κουταβιού στις περιόδους, υπάρχει μια παύση, και μόνο μετά την επόμενη περίοδο θα βγει η τελευταία.

Μεταξύ των δύο νεογέννητων, των μυών της σύμβασης του τοιχώματος της μήτρας, τα κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία "καταρρέουν", αποτρέποντας την αιμορραγία. Ταυτόχρονα, ο φάρυγγας της μήτρας εξακολουθεί να παραμένει ανοιχτός και στην επόμενη συστολή ο πλακούντας βγαίνει μέσα από αυτό. Αν η αποχώρησή του καθυστερήσει, τότε το επόμενο κουτάβι που γεννιέται, ωθεί το τελευταίο έξω.

Ένα κουτάβι συνήθως γεννιέται σε μια κύστη, την οποία ο σκύλος κλαίει. Στη συνέχεια δαγκώνει τον ομφάλιο λώρο. Αυτό είναι ένα φυσικό ένστικτο, θα πρέπει να επιτρέψετε στο σκυλί να κάνει τα πάντα ο ίδιος. Η εξαίρεση είναι η φυλή των σκύλων με ένα μικρό ρύγχος. Τα σαγόνια τους είναι ανεπαρκώς ανεπτυγμένα και είναι δύσκολο για αυτά να απελευθερώσουν ανεξάρτητα το κουτάβι από τη γύρω φούσκα. Σε σκύλους με δυσανάλογα διπλωμένο κορμό, μπορεί να είναι δύσκολο να φτάσετε στον ομφάλιο λώρο μέχρι να γεννηθούν όλα τα κουτάβια, γι 'αυτό χρειάζονται βοήθεια κατά τον τοκετό.

Τα σκυλιά που τα κουτάβια για πρώτη φορά μπορεί να έχουν ένα λανθασμένο σνακ στο ομφάλιο λώρο, τραβώντας το αφού έχουν ήδη ένα σνακ. Μην επιτρέπετε στη γυναίκα να το κάνει - αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κήλη.

Μερικές φορές φαίνεται στον ιδιοκτήτη ότι το σκυλί χειροτερεύει ένα νεογέννητο κουτάβι - το γυρίζει γύρω, ωθεί τη μύτη του, γλείφει. Αυτή είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά που διεγείρει όλες τις λειτουργίες του νεογνού - αναπνοή, κυκλοφορία αίματος, κόπρανα. Ένα υγιές κουτάβι ψάχνει τη θηλή αμέσως, μερικοί, ακόμα συνδεδεμένοι με τον ομφάλιο λώρο, αγκαλιάζουν τις πίσω θηλές. Όταν συμβαίνει αυτό, η συστολή της μήτρας διεγείρεται και η εργασία επιταχύνεται.

Η αντανακλαστική δράση ενός σκύλου, που είναι εγγενής σε όλα τα αρπακτικά ζώα - τρώει τον πλακούντα. Εξετάζεται το ερώτημα αν θα επιτρέψει στον σκύλο να το κάνει αυτό. Στο πλακούντα πολλά θρεπτικά συστατικά και ορμόνες που προωθούν τη γαλουχία, επιταχύνουν την εργασιακή δραστηριότητα. Οι έμπειροι κτηνοτρόφοι πιστεύουν ότι μια σκύλα μπορεί να επιτρέπεται να τρώνε όχι περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα. Μια μεγαλύτερη ποσότητα θα οδηγήσει σε κολικούς, διάρροια. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κτηνίατροι είναι ενάντια στην κατανάλωση ενός πλακούντα από μια σκύλα. Πιστεύουν ότι, σε αντίθεση με τα άγρια ​​ζώα, ένα κατοικίδιο σκυλί έχει μια επαρκώς θρεπτική διατροφή και όχι μετά τον τοκετό.

Βοήθεια γέννησης

Ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να γνωρίζει πώς να παραλάβει το σκυλί, για παράδειγμα, να ακολουθήσει τη διαδικασία απελευθέρωσης νεογέννητων μωρών από την αμνιακό φυσαλίδα. Είναι απαραίτητο να βοηθήσετε το σκυλί να το κάνει αυτό και αν αρνηθεί, αφήστε το κουτάβι τον εαυτό του, σκουπίστε τον με ένα ζεστό φυσικό πανί και στη συνέχεια προχωρήστε μόνο στην κοπή του ομφάλιου λώρου. Ένας έμπειρος κτηνοτρόφος δεν θα επιτρέψει ποτέ στο κουτάβι να σέρνει με τον ομφάλιο λώρο, διαφορετικά μπορεί να εμφανιστεί ένταση στον ομφάλιο δακτύλιο.

Ακόμη και αν το κάθισμα του μωρού βγήκε μετά το μωρό, ο ομφάλιος λώρος μπορεί να είναι πολύ μικρός. Στη συνέχεια η κοπή του ομφάλιου λώρου είναι απαραίτητη, καθώς ο σκύλος μπορεί να τραυματίσει το νεογέννητο με σνακ στο ομφάλιο λώρο.

Είναι καλύτερα να σπάσετε τον ομφάλιο λώρο - υπάρχει μια θέση σε αυτό όπου σπάει εύκολα, ενώ τα αγγεία καταρρέουν και αποτρέπουν την αιμορραγία, έτσι ώστε να μην αποδυναμωθεί το κουτάβι. Για να γίνει αυτό, ο ξενιστής πιέζει τον ομφάλιο λώρο 2-3 cm κάτω από τον βρόχο με ένα χειρουργικό σφιγκτήρα. Αυτό θα εμποδίσει τον πλακούντα να επιστρέψει πίσω στο σώμα κατά τη διάρκεια της επόμενης συστολής. Κατά τη διάρκεια του επόμενου αγώνα, θα πρέπει να τραβήξετε προσεκτικά την άκρη του ομφάλιου λώρου και να τραβήξετε το παιδικό κάθισμα έξω.

Είναι απαραίτητο να παρεμβάλουμε τον ομφάλιο λώρο σε δύο μέρη - 2-3 cm από την κοιλιά του κουταβιού, "οδηγώντας" το αίμα από τον ομφάλιο λώρο στο μοσχάρι του νεογέννητου και 5-6 cm περαιτέρω. Τραβώντας το καλώδιο προς τα πλάγια, σχίζοντας τον ομφάλιο λώρο και εάν δεν υπάρχει αιμορραγία, δεν χρειάζεται να δεσμεύσετε τον ομφάλιο λώρο και να το επεξεργαστείτε με υπεροξείδιο. Εάν ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ ισχυρός και έπρεπε να κοπεί με αποστειρωμένο ψαλίδι, τότε παρατηρείται αιμορραγία και ο ομφάλιος λώρος συνδέεται με νήμα μεταξιού που έχει υποστεί επεξεργασία με αλκοόλη.

Εάν το κουτάβι δεν αναπνέει λόγω του γεγονότος ότι το αίμα ή η βλέννα έχει εισέλθει στην αναπνευστική οδό, τότε είναι επείγον να απελευθερωθούν και αφήστε το σκυλί να γλείψει το κουτάβι, διεγείροντας την αναπνοή. Ο μακρύς τοκετός μπορεί να αποδυναμώσει το σκυλί τόσο πολύ που αρνείται να γλείψει τα κουτάβια, τότε πρέπει να το κάνετε αυτό με τη βοήθεια μιας θερμαινόμενης πετσέτας.

Επιπλέον, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τον αριθμό της διαδοχής. Θα πρέπει να υπάρχουν όσες από αυτές γεννήθηκαν τα κουτάβια. Μερικές φορές κατά τη γέννηση του τελευταίου από τα σκουπίδια, το κουτάβι του πλακούντα μπορεί να παραμείνει στη μήτρα, γεγονός που θα προκαλέσει τη φλεγμονή και τη σοβαρή του κατάσταση στο σκυλί. Αν δεν είναι δυνατή η απομάκρυνση του τελευταίου, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε αμέσως με έναν κτηνίατρο για να χορηγήσετε ένα φάρμακο που διεγείρει την απέλαση του τοκετού.

Πριν από την παράδοση, συνιστάται να υποβληθείτε σε ακτινογραφία για να μάθετε τον ακριβή αριθμό των κουταβιών και στη συνέχεια να ελέγχετε την έξοδο τους. Μερικές φορές το τελευταίο, πιο αδύναμο κουτάβι δεν μπορεί να βγει έξω και ο σκύλος είναι πολύ αδύναμος κατά τη διάρκεια του τοκετού. Τότε υπάρχει η πιθανότητα το κουτάβι να πεθάνει και να ξεκινήσει τη δηλητηρίαση του αίματος.

Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε πώς να ταΐσετε ένα σκυλί μετά τον τοκετό .

Τα κουτάβια μπορούν να φυτευτούν τη στιγμή του τοκετού, αλλά είναι καλύτερα να τα αφήσετε με το σκυλί, καθώς θα είναι χρήσιμο για τα σκυλιά και τα κουτάβια. Η προσεκτική προσοχή στο σκυλί και η γνώση της διαδικασίας τοκετού - θα εξασφαλίσει την υγεία του σκύλου και των νέων.