Τάρυα σκύλου

Η τερηδόνα στα σκυλιά συμβαίνει με την ίδια συχνότητα όπως και στους ανθρώπους. Σε 80-85% των σκύλων που εισέρχονται στην κτηνιατρική κλινική, υπάρχουν προβλήματα με δόντια ποικίλης σοβαρότητας. Η τερηδόνα επηρεάζει όχι μόνο την κατάσταση του πεπτικού συστήματος, αλλά και τις λειτουργίες άλλων οργάνων. Συχνά η τερηδόνα οδηγεί σε παραβίαση των ιδιοτήτων εργασίας του σκύλου, για παράδειγμα, σε κυνήγι σκύλων, όπου η σύλληψη των δοντιών έχει μεγάλη σημασία, η παθολογία των δοντιών οδηγεί σε εξασθένιση της πρόσφυσης.

Αιτίες της παθολογίας

Παρά το γεγονός ότι η τερηδόνα είναι γνωστή στην ανθρωπότητα για περισσότερο από εκατό χρόνια, οι αιτίες της εμφάνισής της δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί πλήρως. Η ιστορία της οδοντιατρικής έχει περίπου 400 εκδόσεις που εξηγούν τα αίτια και το μηχανισμό της τερηδόνας. Η κύρια θεωρία είναι ο Μίλερ, σύμφωνα με τον οποίο, υπό την επήρεια διαφόρων οργανικών οξέων, γίνεται απομετάλλωση του σμάλτου των δοντιών και βλάβη στους σκληρούς ιστούς του δοντιού. Οι λόγοι για την παραβίαση του προστατευτικού στρώματος του σμάλτου μπορεί να είναι:

• μηχανικοί παράγοντες - τραυματισμοί κατά την αφαίρεση της πέτρας, τσιπς και ρωγμές κατά τη σύνθλιψη σκληρών αντικειμένων.
• χημικές μεταβολές του ρΗ του σίελου και αυξημένη περιεκτικότητα σε οργανικά οξέα στη ζωοτροφή και την ανάπτυξή τους ως αποτέλεσμα της ζωτικής δραστηριότητας ορισμένων παθογόνων μικροοργανισμών.

Οι κτηνίατροι οδοντίατροι ονομάζουν τους ακόλουθους παράγοντες που επηρεάζουν την κατάσταση των σκληρών δοντιών στους σκύλους:

• η αστικοποιημένη συντήρηση των ζώων, στην οποία οι σκύλοι τρώνε θερμικώς επεξεργασμένα τρόφιμα, σπρώχνουν λιγότερο, διαταράσσοντας τη φυσική διαδικασία καθαρισμού των δοντιών από την πλάκα και την ταρτάρα.
• κληρονομικοί παράγοντες - κληρονομούνται ανωμαλίες στην ανάπτυξη των δοντιών και οι αιτίες που οδηγούν σε τερηδόνα (για παράδειγμα, εσφαλμένο δάγκωμα).
• Φυλή - Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχουν φυλές σκύλων που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης τερηδόνας από άλλες. Για παράδειγμα, η συχνότητα εμφάνισης της παθολογίας μεταξύ των εκπροσώπων των μικρών φυλών είναι 5-15% υψηλότερη από αυτή των μεσαίων φυλών και 25-35% η τερηδόνα είναι συχνότερη από αυτή των μεγάλων φυλών.
• ακατάλληλη διατροφή - μεγάλη ποσότητα υδατανθράκων στα τρόφιμα, χαμηλή περιεκτικότητα σε μεταλλικά στοιχεία (ασβέστιο, φθόριο, φώσφορο, ιώδιο, μαγγάνιο) ·
• μεταφέρονται σοβαρές μολυσματικές και παρασιτικές ασθένειες (μολύνσεις σαρκοβόρων ζώων, λεπτοσπείρωση) - μειώνουν την τοπική ανοσία και προκαλούν την ανάπτυξη παθογόνου μικροχλωρίδας στην στοματική κοιλότητα.
• μεταβολικές διαταραχές (διαβήτης, παχυσαρκία).
• σχετιζόμενες με την ηλικία δυστροφικές διεργασίες που οδηγούν στην απομετάλλωση του οστικού ιστού και των δοντιών.

Τα αίτια της τερηδόνας είναι πολυάριθμα και η απουσία κτηνιάτρων οδοντιάτρων οδηγεί στο γεγονός ότι ακόμη και σε δείγματα έκθεσης, κατά την εξέταση, βρίσκουν τερηδόνα και άλλες οδοντικές ασθένειες. Ως εκ τούτου, ο ιδιοκτήτης του σκύλου πρέπει να γνωρίζει τα συμπτώματα της τερηδόνας προκειμένου να ζητήσει αμέσως βοήθεια και να αποτρέψει την απώλεια των δοντιών στο κατοικίδιο ζώο.

Συμπτώματα και συμπτώματα της νόσου

Τα συμπτώματα της μεταβολής της τερηδόνας είναι σύμφωνα με την εξέλιξη της παθολογίας. Στο αρχικό στάδιο της νόσου εμφανίζονται σκούρα σημεία στα δόντια του σκύλου και μια δυσάρεστη, σάπια οσμή από το στόμα. Στη συνέχεια σχηματίζονται σπηλιές της τερηδόνας, γεμάτα με σωματίδια τροφής. Ο σκύλος αυξάνει τη σιελόρροια και υπάρχουν δυσκολίες στη μάσηση των τροφών.

Εάν η καταστροφή φτάσει στα νευρικά αποτελέσματα, τότε το ζώο βιώνει πόνο, κλαψουρίζει, αρνείται να φάει, χάνει βάρος. Κατά την εξέταση των δοντιών, πρήξιμο των ούλων, κοκκινίλα, πονόλαιμο με πίεση παρατηρείται. Η σταθερότητα ενός δοντιού χάνεται - αρχίζει να κλιμακώνεται.

Ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου μπορεί να παρατηρήσει ανεξάρτητα πολλά από τα αναφερόμενα συμπτώματα. Εάν υπάρχουν σημάδια τερηδόνας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με μια εξειδικευμένη κτηνιατρική κλινική, όπου ένας γιατρός, κατόπιν οπτικής επιθεώρησης, θα ορίσει μια ακτινοσκόπηση για τον προσδιορισμό του βαθμού φθοράς των δοντιών. Με βάση τα ληφθέντα δεδομένα, συνταγογραφείται θεραπευτική ή χειρουργική θεραπεία της νόσου.

Θεραπείες για τερηδόνα

Όταν ένα δόντι είναι επιφανειακά κατεστραμμένο, η επιφάνεια του καθαρίζεται και εφαρμόζεται διάλυμα νιτρικού αργύρου για να σταματήσει η εξέλιξη της παθολογίας. Προκειμένου να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό έχει περάσει η διαδικασία καταστροφής, το δόντι αντιμετωπίζεται με μια ειδική ουσία που λερώνει τους ιστούς που έχουν προσβληθεί.

Σε περίπτωση βαθιάς καταστροφής, μπορεί να χρειαστεί να γεμίσετε δόντια με τη χρήση τσιμέντου, πλαστικού ή σύνθετου υλικού. Το κόστος αυτής της διαδικασίας εξαρτάται από την κλινική, το υλικό που χρησιμοποιείται για τη σφράγιση της κοιλότητας και τη χρήση της αναισθησίας, που μπορεί να είναι ένα αξιοπρεπές ποσό.

Σε περίπτωση αποτυχίας του εξομοιωτικού δοντιού, αφαιρείται. Για να αποφευχθεί η εμφάνιση τερηδόνας στο κατοικίδιο ζώο, είναι απαραίτητο να τηρηθούν τα μέτρα πρόληψης της νόσου.

Προληπτικά μέτρα

Για να αποκλείσετε την εμφάνιση οδοντικών ασθενειών, είναι απαραίτητο να διδάξετε σκύλο από νεαρή ηλικία για να κάνετε τις διαδικασίες υγιεινής της στοματικής κοιλότητας - βουρτσίζετε τα δόντια, αφαιρώντας την πέτρα. Οι κατασκευαστές τροφών για σκύλους λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των ζώων διαφορετικής ηλικίας σε συμπληρώματα ορυκτών, αναπτύσσουν το μέγεθος και την πυκνότητα των κομματιών, ανάλογα με τη φυλή. Ως εκ τούτου, η χρήση τροφίμων υψηλής ποιότητας βοηθά στην πρόληψη της τερηδόνας.

Για να εξασφαλιστεί η φυσική διαδικασία καθαρισμού των δοντιών από την πλάκα και η ενίσχυση των σιαγόνων, ο σκύλος λαμβάνει οστά και πιεσμένο χόνδρο, ο οποίος μπορεί να αγοραστεί στο κατάστημα κατοικίδιων ζώων. Το ζώο πρέπει περιοδικά να εξεταστεί σε κτηνιατρική κλινική, ειδικά σε εκπροσώπους των φυλών σε κίνδυνο - διακοσμητικά σκυλιά, ζώα με συγγενείς ανωμαλίες των γνάθων, παλιά και άρρωστα ζώα.

Η προσεκτική στάση απέναντι στην κατάσταση της στοματικής κοιλότητας σε ένα κατοικίδιο ζώο θα αποτρέψει την εμφάνιση τερηδόνας ή την ανάπτυξή της σε πρώιμο στάδιο και θα σώσει τα δόντια του ζώου.