Κολίτιδα σε σκύλο

Η κολίτιδα στα σκυλιά, ή με άλλα λόγια, η φλεγμονώδης διαδικασία στα τοιχώματα του παχέος εντέρου ή του ορθού, προχωρεί με τον ίδιο τρόπο όπως και στον άνθρωπο, προκαλώντας ένα σύνδρομο δυσάρεστων συμπτωμάτων. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν αυτή την ασθένεια, η οποία προκαλεί την επικράτησή της. Η ιατρική προσφέρει έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης. Ο ιδιοκτήτης οφείλει να δώσει προσοχή στην ευημερία του κατοικίδιου ζώου και να επισκεφθεί την κτηνιατρική κλινική έγκαιρα.

Αιτίες φλεγμονής

Οι ειδικοί διακρίνουν μεταξύ διαφορετικών τύπων ασθένειας. Μία από τις ταξινομήσεις βασίζεται στην αιτία της φλεγμονώδους διαδικασίας:

1. Η λεμφοκυτταρική-πλασμοκυτταρική μορφή είναι ένας κοινός τύπος κολίτιδας σε σκύλους, με αιτιολογία που δεν είναι πλήρως κατανοητή. Με την ανάπτυξή του στον βλεννογόνο αυξάνεται το επίπεδο των κυττάρων πλάσματος και των λεμφοκυττάρων. Οι γιατροί αποδίδουν την ανάπτυξή του στην παθολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.
2. Η ιστιοκυτταρική μορφή είναι η παθολογία των νέων μπόξερ, οι ειδικοί υποδεικνύουν ότι αυτή η μορφή έχει αυτοάνοση προέλευση.
3. Η κοκκιωματώδης μορφή είναι μια σοβαρή παθολογική κατάσταση που έχει ομοιότητες με το σύνδρομο Crohn στους ανθρώπους. Με αυτήν την ασθένεια, ορισμένα κύτταρα εμφανίζονται στο κόλον, προκαλώντας φλεγμονή.
4. Ηωσινοφιλική μορφή - στο επίκεντρο της φλεγμονώδους διαδικασίας εμφανίζονται τα ηωσινόφιλα, τα οποία εμφανίζονται στο φόντο της μόλυνσης με παράσιτα ή αλλεργικές εκδηλώσεις.

Πολύ συχνά, η κολίτιδα στα σκυλιά είναι μολυσματική, στις περισσότερες περιπτώσεις τα παθογόνα είναι τα ακόλουθα παθογόνα:

• βακτηρίδια - Clostridium, Salmonella, Ε. coli, Campylobacter κ.ά.,
• ιούς - κοροναϊούς, παρβοϊούς,
• ιστοπλάσμωση που προκαλεί μύκητες.
• παράσιτα του γένους νηματωδών ·
• πρωτόζωα - Trichomonas, amoeba, balantidia, giardia.

Συχνά, η φλεγμονή του εντέρου αναπτύσσεται στο πλαίσιο δυσανεξίας σε τρόφιμα ή αλλεργικής αντίδρασης. Το σώμα του ζώου μπορεί να αντιδρά αρνητικά σε περίσσεια λιπών, συμπληρωμάτων διατροφής, ειδικών πρωτεϊνών ή λακτόζης.

Μια άλλη κοινή αιτία κολίτιδας είναι ο υποσιτισμός. Το σκυλί μπορεί να κάνει την ασθένεια τρώγοντας πάρα πολύ, τρώγοντας κακής ποιότητας τρόφιμα και μερικές φορές μη βρώσιμα αντικείμενα. Επίσης, η παθολογία προκαλεί λιπαρά, πικάντικα ή καπνισμένα πιάτα. Σε αυτή την περίπτωση, η ασθένεια αναπτύσσεται σε οξεία μορφή και διαρκεί για μικρό χρονικό διάστημα.

Συμπτώματα κολίτιδας

Εάν ένα κατοικίδιο ζώο τεσσάρων ποδιών διαταραχθεί τακτικά από το στομάχι, τότε ο ιδιοκτήτης πρέπει να ανησυχεί, ίσως ο σκύλος του να έχει κολίτιδα. Εκτός από τη διάρροια, το ζώο εμφανίζεται βλεννώδης και αιματηρή πρόσμειξη στις μάζες των κοπράνων, αυτό είναι ένα σημάδι της επιδείνωσης της νόσου.

Σε ένα σκύλο που υποφέρει από κολίτιδα, η πράξη της αφόδευσης συνοδεύεται από έντονο στρες. Επιπλέον, υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις:

• πόνος στο στομάχι.
• συχνή, άσχημη πικρία.
• δυνατά κουδουνίσματα στο στομάχι και τα έντερα.
• επανειλημμένα gagging?
• Γλώσσα που καλύπτεται με γκριζωπή άνθηση.
• η θερμοκρασία του υποφθαλίου αυξάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά περισσότερο από 2-3 ° C.
• αύξηση καρδιακού ρυθμού.
• μια δυσάρεστη οσμή προέρχεται από το στόμα.
• αυξημένο σχηματισμό αερίου, φούσκωμα.
• το σκυλί αρνείται από το συνηθισμένο φαγητό, ενώ το περπάτημα αρχίζει να μασάει ενεργά το γρασίδι.
• το σωματικό βάρος του ζώου μειώνεται αισθητά.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι στη χρόνια κολίτιδα, τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν, ανάλογα με διάφορους παράγοντες. Η κολίτιδα συνοδεύεται συνήθως από ζωντανά συμπτώματα, αλλά μπορεί επίσης να είναι σημάδια μιας πιο σοβαρής ασθένειας, όπως ο όγκος του κόλου ή η διόγκωση, γι 'αυτό δεν συνιστάται η θεραπεία του κατοικίδιου ζώου μόνο του.

Συχνά, εξαιτίας της καθυστερημένης θεραπείας ή της λανθασμένης διάγνωσης, η φλεγμονή είναι πολύ περίπλοκη - εμφανίζονται εκκενώσεις, διάτρητες περιοχές και διάβρωση στην εντερική επιφάνεια. Σε αυτή την περίπτωση, η οξεία μορφή της παθολογίας γίνεται χρόνια.

Διαγνωστικά

Η θεραπεία, πάνω απ 'όλα, εξαρτάται από τη μορφή της νόσου. Κατά τη διάρκεια της διάγνωσης, ο ειδικός δεν πρέπει μόνο να ανιχνεύσει την παρουσία φλεγμονής του εντέρου, αλλά επίσης να καθορίσει τον τύπο του. Εάν εντοπίζονται βλεννώδεις μεμβράνες ή αιματηρές βλεννώδεις μεμβράνες στα κόπρανα, αυτό σημαίνει ότι η παθολογική διαδικασία εντοπίζεται στο παχύ έντερο.

Η παχυσαρκία μπορεί να αποκαλύψει πόνο, αλλά το σύνδρομο του πόνου δεν είναι πάντοτε παρών με κολίτιδα. Εάν η κολίτιδα έχει αναπτυχθεί σε σχέση με μια άλλη συστηματική νόσο, τότε τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος και ούρων παρέχουν ολοκληρωμένες πληροφορίες. Σε άλλες περιπτώσεις, επιβεβαιώνουν μόνο την παρουσία φλεγμονής στο σώμα.

Ένας κτηνίατρος μπορεί να προγραμματίσει ένα τεστ κοπράνων για εργαστηριακές εξετάσεις. Η ανάλυση αποκαλύπτει μικροσκοπικούς παθογόνους μύκητες και παράσιτα που ζουν στο γαστρεντερικό σωλήνα. Με ορισμένους παράγοντες συνιστάται η διεξαγωγή βακτηριακού εμβολιασμού, μέσω του οποίου είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο αιτιολογικός παράγοντας μολυσματικής κολίτιδας και να επιλεγεί ένας κατάλληλος αντιβακτηριακός παράγοντας.

Χρησιμοποιώντας ακτινογραφίες του περιτοναίου και υπερηχογράφημα αυτής της περιοχής, είναι δυνατόν να εντοπιστούν οι περισσότερες πιθανές παραβιάσεις:

• η παρουσία ξένων αντικειμένων στον αυλό του παχέος εντέρου.
• στύση κοπράνων?
• πάχυνση και συμπύκνωση του εντερικού τοιχώματος.
• αναστροφή των εντέρων.
• αύξηση των λεμφαδένων κ.λπ.

Σημειώνεται ότι η εξέταση με υπερήχους δεν επιτρέπει πάντα την αξιολόγηση της πλήρους κλινικής εικόνας, ο αυξημένος σχηματισμός αερίου στο έντερο μπορεί να αποτρέψει τη μελέτη.

Αν κατά τη διάρκεια της αρχικής διάγνωσης ένας ειδικός αποκαλύψει σφραγίδες, νεοπλάσματα ή υπερβολικά διευρυμένους λεμφαδένες, τότε θα εφαρμοστούν πιο συγκεκριμένα διαγνωστικά μέτρα, όπως η κολονοσκόπηση.

Αυτή η τεχνική επιτρέπει λεπτομερέστερη και λεπτομερέστερη εξέταση της περιοχής του παχέος εντέρου. Ένα κατοικίδιο ζώο λαμβάνει ένα φάρμακο που έχει ισχυρό καθαρτικό αποτέλεσμα για να αδειάσει τα έντερα όσο το δυνατόν πληρέστερα, μετά το οποίο εισάγεται ένας καθετήρας στον πρωκτό, εξοπλισμένος με μια βιντεοκάμερα στο τέλος για καλύτερη απεικόνιση.

Η εικόνα του εσωτερικού οργάνου εμφανίζεται στην οθόνη και σας επιτρέπει να βλέπετε καλύτερα τον κατεστραμμένο βλεννογόνο και ταυτόχρονα να κάνετε τον εντοπισμό της ενεργού φλεγμονώδους εστίασης. Επίσης, ο ανιχνευτής διαθέτει μια ειδική συσκευή που καθιστά δυνατή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας να ληφθεί πρόσληψη βιοϋλικού υλικού για βιοψία, δηλαδή να ληφθεί ένα μικρό δείγμα ιστών του νεοπλάσματος ή συμπύκνωσης, εάν υπάρχει.

Επιπλέον, οι ειδικοί μπορούν να συνταγογραφήσουν μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία - τη λαπαροσκόπηση, στην οποία το ενδοσκόπιο εισάγεται μέσω του τοιχώματος του περιτοναίου. Αυτή είναι η πιο ενημερωτική τεχνική.

Θεραπεία κολίτιδας σε σκύλους

Τα θεραπευτικά μέτρα εξαρτώνται από τη μορφή της νόσου. Σε οξεία φλεγμονή, ένα κατοικίδιο συνιστάται πρώτα απ 'όλα με ιατρική νηστεία, διάρκειας έως 2 ημερών. Αυτό σας επιτρέπει να απαλλαγείτε γρήγορα από το σκυλί της διάρροιας.

Μετά τη συνταγογράφηση της δίαιτας - στη διατροφή συμπεριλαμβάνονται τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες, και αφαιρέστε τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Το λίπος και το βούτυρο εξαιρούνται από το μενού, είναι επιθυμητό να προσθέσετε φυτικά έλαια στα τρόφιμα. Τα διαιτολογικά κρέατα όπως το κουνέλι, το κοτόπουλο και η γαλοπούλα είναι τα καλύτερα κατάλληλα για τη διατροφή του ασθενούς.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι αδύνατο να τροφοδοτήσει το σκυλί με κακής ποιότητας τροφή παραγωγής, η οποία αποτελείται από τεχνητές γεύσεις, βαφές και άλλα επιβλαβή πρόσθετα. Αυτά τα συστατικά είναι συχνά η αιτία της φλεγμονώδους διαδικασίας στον γαστρεντερικό σωλήνα.

Η θεραπεία περιλαμβάνει επίσης φαρμακευτική θεραπεία:

• το ζώο εγχέεται με διάλυμα χλωριούχου καλίου - το υγρό αποκαθιστά την ισορροπία ύδατος-ηλεκτρολύτη.
• Το Loperamide συνταγογραφείται - ένα φάρμακο που βελτιώνει την κινητικότητα του παχέος εντέρου.
• Η τυλοσίνη ή η μετρονιδαζόλη συνιστώνται για τη θεραπεία μιας νόσου που προκαλείται από κλωστρίδια.

Η χρόνια κολίτιδα απαιτεί μια ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση, ένας τετράποδος ασθενής έχει κλύσματα. Μπορούν να συνταγογραφηθούν τα ακόλουθα φάρμακα: σουλφασαλαζίνη, μεσαλαζίνη, πρεδνιζολόνη, κλπ.

Η πιο δύσκολη θεραπεία είναι η ελκώδης μορφή της νόσου, δεδομένου ότι τα περισσότερα αντιφλεγμονώδη φάρμακα στην περίπτωση αυτή είναι άχρηστα. Η ταχεία βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση ενός σπάνιου αντιμικροβιακού φαρμάκου Enrofloxacin.

Εάν η ανάπτυξη της φλεγμονής σχετίζεται με υποσιτισμό ή αλλεργίες, είναι σημαντικό να αποθηκεύσετε το κατοικίδιο ζώο από το ερεθιστικό. Για να τροφοδοτήσει το σκυλί θα έχει σύμφωνα με την καθορισμένη διατροφή, και αυτό προκαλεί μια σειρά πρόσθετων ταλαιπωρία.

Όταν η επιδείνωση υποχωρεί, το κατοικίδιο μπορεί να μεταφερθεί σε εξειδικευμένες φαρμακευτικές τροφές, επιτρέποντας την αποκατάσταση του φλεγμονώδους εντερικού βλεννογόνου και παρέχοντας στο σώμα όλες τις απαραίτητες ουσίες.

Αυτά τα σιτηρέσια είναι στην περιοχή πολλών κατασκευαστών, αλλά είναι προτιμότερο να προτιμούν τα προϊόντα που έχουν ήδη κερδίσει την εμπιστοσύνη των κτηνιάτρων και των έμπειρων κτηνοτρόφων. Η Eukanuba, οι Hills, το Pro Plan, ο Royal Kanin και άλλοι έδειξαν καλά. Επιπλέον, εμφανίζονται σε σκύλους που έχουν μειωμένη όρεξη λόγω της ασθένειας.

Πρόληψη

Δεδομένου ότι συχνά η αιτία της κολίτιδας είναι λοίμωξη του εντέρου με εντερικά παράσιτα, η αποτρίχωση πρέπει να διεξάγεται έγκαιρα, με τη χρήση ειδικών αντιελμινθικών φαρμάκων. Εάν υπάρχουν άλλα κατοικίδια ζώα στο σπίτι, θα πρέπει να αποφλοιωθούν την ίδια στιγμή.

Μια εξαιρετική πρόληψη είναι να παρέχετε στο κατοικίδιο ζώο σας σωστά και υγιεινά τρόφιμα. Σε περίπτωση ξηρής τροφής, το προϊόν πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας. Με τη φυσική σίτιση υπάρχουν πολλοί περιορισμοί που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Τα σκυλιά συχνά τρώνε απορριμμάτων στο δρόμο και αν το κατοικίδιο ζώο υποφέρει από αυτή την κακή συνήθεια, ο ιδιοκτήτης πρέπει να είναι επιφυλακτικός.

Εάν το κατοικίδιο ζώο είναι επιρρεπές σε εντερικές παθολογίες, τότε αξίζει πιο σοβαρά για οποιεσδήποτε εκδηλώσεις της παραβίασης. Η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει τις ακόλουθες φυλές: μπόξερ, shar pei, γαλλικά και αγγλικά μπουλντόγκ, γερμανικό βοσκό.

Όπως και οι περισσότερες άλλες ασθένειες της πεπτικής οδού, η φλεγμονή του παχέος εντέρου αντιμετωπίζεται καλύτερα στο αρχικό στάδιο. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό το συντομότερο δυνατόν να στείλετε το κατοικίδιο ζώο στη διάγνωση και να τον σώσετε από τις οδυνηρές παθολογικές εκδηλώσεις.