Ουρολιθίαση σε σκύλους: αίτια, συμπτώματα, θεραπεία

Η ουρολιθίαση σε σκύλους είναι μια παθολογική κατάσταση του ουροποιητικού συστήματος, στην οποία σχηματίζονται σκεύσματα στις κοιλότητες των οργάνων. Η κρυστάλλωση των αλάτων συνοδεύεται από παραβίαση διούρησης, δηλητηρίαση του ζώου και φλεγμονή του ουροποιητικού συστήματος.

Παράγοντες της εξέλιξης της παθολογίας

Οι επιζήμιες επιδράσεις εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη της ουρολιθίας (ICD) σε σκύλους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ωστόσο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το 15% των ζώων έχει ICD, από τα οποία διαγνωσθεί το 70% των ουρολιθικών στην ηλικία των 7-8 ετών, το 20% στην ηλικία των 4-6 ετών και μόνο το 10% των σκύλων - στην ηλικία 1 έως 3,5 ετών. .

Υπάρχει σχέση μεταξύ της συχνότητας της ουρολιθίας σε κατοικίδια με:

• Φύλο. Αν και η διαφορά στα αποτελέσματα της μελέτης είναι μικρή, τα αρσενικά υποφέρουν λίγο περισσότερο από την ουρολιθασία, η οποία μπορεί να οφείλεται στα δομικά χαρακτηριστικά του συστήματος αποβολής, καθώς η διάρκεια της ουρήθρας στα αρσενικά είναι μεγαλύτερη από αυτή των θηλυκών, γεγονός που, παραβιάζοντας τις μεταβολικές διεργασίες, διευκολύνει την πρόπτωση ουρολίθων στο ουροποιητικό σύστημα.
• Συμμετέχουν σε μια συγκεκριμένη φυλή. Σε μικρούς σκύλους των οποίων το βάρος δεν ξεπερνά τα 10 κιλά, σχηματίζονται ουρολίθια λόγω του μικρότερου όγκου της ουροδόχου κύστης, γεγονός που καθιστά την εκκένωση πιο σπάνια. Ως αποτέλεσμα, η περιεκτικότητα σε άλατα στα ούρα αυξάνεται.
• Χαμηλή σωματική δραστηριότητα. Σε σκύλους που σπάνια περπατούν ή περπατούν χρειάζεται λίγος χρόνος, ο κίνδυνος σχηματισμού πέτρας είναι σημαντικά υψηλότερος σε σύγκριση με τα ενεργά ζώα. Η υποδυμναμία προκαλεί στάσιμες διαδικασίες στα όργανα.
• Διαταραχές στη διατροφή και την κατανάλωση νερού. Σε σκύλους που τρώνε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα ή πρωτεΐνες, ο κίνδυνος εμφάνισης ασθένειας ICD είναι υψηλότερος από αυτόν των ζώων στη σωστή διατροφή. Τα ζώα που πίνουν λίγο υγρό αρρωσταίνουν πολύ πιο συχνά, καθώς η πυκνότητα των ούρων τους αυξάνεται. Ο περιορισμός στη διατροφή τροφίμων με μεγάλο αριθμό πουρινών μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθένειας των σκύλων ICD. Μια μεγάλη ποσότητα ινών, πίτουρου, σόγιας αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού πυριτικών λίθων.
• Βακτηριακή ή ιική μόλυνση. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτός ο παράγοντας είναι πιο χαρακτηριστικός όταν εμφανίζεται ουρολιθάση στα θηλυκά, η οποία οφείλεται επίσης στην ιδιαιτερότητα της δομής του ουρογεννητικού συστήματος. Σε αυτή την περίπτωση, η συσσώρευση βακτηρίων μπορεί να γίνει το κέντρο της κρυσταλλοποίησης των ουρολιθικών και η αιτία του σχηματισμού μεγάλων πετρών.

Οι αιτίες του σχηματισμού πέτρων και άμμου στο ουροποιητικό σύστημα δεν επηρεάζουν τη σύνθεσή τους. Ωστόσο, υπάρχει μια σχέση μεταξύ της συχνότητας του σχηματισμού ουρολίθων ορισμένης φύσης και παραγόντων όπως η φυλή, η ηλικία και το φύλο του σκύλου.

Είδη ουρολίθων και τα χαρακτηριστικά τους

Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι πέτρων που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της ICD - στρουβίτες, ουρικά, φωσφορικά άλατα, οξαλικά άλατα. Εξετάστε τη σύνθεση και τις ομάδες κινδύνου, οι οποίες συνηθέστερα εμπίπτουν σε ζώα συγκεκριμένης φυλής, ηλικίας και φύλου.

• Οι δορυβίτες και τα τριπλάσια φωσφορικά άλατα σχηματίζουν άλατα αμμωνίου φωσφορικού μαγνησίου. Τα Struvites είναι πολύ συνηθέστερα σε όλες τις φυλές σκύλων με διάγνωση ICD. Μεταξύ των φυλών που διατρέχουν τον κίνδυνο σχηματισμού στρουβίτη, διακρίνουν τα beagles, dachshunds, terriers και Pekingese. Μπορούν να σχηματιστούν σκεύη αυτού του τύπου, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, αλλά συχνότερα σκύλες στην ηλικιακή ομάδα 3,5-5 ετών είναι ευαίσθητα στη στρουβίτη ουρολιθάση. Ο κύριος λόγος για τον σχηματισμό των πετρωμάτων του struvite είναι το αλκαλικό pH των ούρων και η παρουσία της παθογόνου μικροχλωρίδας.
• Τα οξαλικά ασβέστιο πέφτουν σε όξινα ούρα. Αυτός ο τύπος λογισμού είναι χαρακτηριστικός για σκύλους τέτοιων φυλών, όπως οι πάσχοντες, οι shih tzu, οι pug, lhasa apso, lapdog, Yorkshire terrier. Μεταξύ των ασθενών με κτηνιατρικές κλινικές με οξαλικά, κυρίως αρσενικά ηλικίας 6-7,5 ετών.
• Τα ούρα αντιπροσωπεύονται από ουρικό αμμώνιο. Οι Μπολόνια, οι Δαλματικοί, οι σκύλοι βοσκών, οι τεριέροι, οι λύκοι εκτίθενται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ICD και σχηματισμό ουρατών. Τα ουρικά είναι πιο χαρακτηριστικά των σκύλων ηλικίας 1.0-3.5 ετών και προκαλούνται από γενετικές διαταραχές.
• Κυστίνη - σπάνια σχηματίζεται σε θηλυκούς τύπους λίθων. Η παθολογία προκαλείται από γενετικές ανωμαλίες και εμφανίζεται σε αρσενικά τεριέ, dachshund, chihuahua σε ηλικία 1,5-5 ετών.

Οι πέτρες είναι σπάνια μονο-συστατικές, συνήθως είναι 2 ή περισσότερα άλατα. Η επιφάνεια των μεγάλων λίθων μπορεί να είναι λεία, ζωηρή ή καλυμμένη με αιχμές και προεξοχές. Ανάλογα με το κυρίαρχο άλας της σύνθεσης, το χρώμα μπορεί να ποικίλει από λευκό, κιτρινωπό, γκρι έως καφέ. Η γενετική προδιάθεση για ορισμένο είδος νεράιδων επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι εντοπίζονται σε εκπροσώπους ορισμένων φυλών. Τα ουρολίθια που αποτελούνται από φωσφορικό ασβέστιο ή οξαλικά άλατα είναι χαρακτηριστικά των ηλικιωμένων σκύλων.

Χρήσιμες: πώς να απαλλαγείτε από τη μυρωδιά των ούρων σκύλου .

Τα κύρια σημάδια της ουρολιθίας σε σκύλους

Το κύριο σύμπτωμα της ουρολιθίας είναι η δυσκολία ούρησης. Όταν η απόφραξη του ουροποιητικού συστήματος ή η παρεμπόδιση αυτών ως αποτέλεσμα φλεγμονής, τα ούρα μπορεί να εκκρίνεται ή να μην εκκρίνεται. Το ζώο είναι ανήσυχο, φλέγοντας από τον πόνο. Τα συμπτώματα της παθολογίας εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου. Για παράδειγμα:

• Στην ήπια μορφή της ICD, παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα: αυξημένη διούρηση, ίχνη αίματος στα ούρα, πόνος και δυσφορία κατά τη διάρκεια των ούρων, το σκυλί γλείφει έντονα την ουρογεννητική περιοχή.
• Σε σοβαρές μορφές της νόσου, υπάρχει σταθερή εκροή και ακράτεια ούρων (πόλακωση), αύξηση της ποσότητας αίματος στα ούρα και αύξηση του πόνου (αιματουρία). Ο σκύλος διψάει και πίνει πολύ (πολυδιψία), ενώ αυξάνει σημαντικά (2-3 φορές) την ποσότητα των ούρων που εκκρίνεται (πολυουρία), η οποία συνοδεύεται από μια καταθλιπτική κατάσταση, αδυναμία, απάθεια στο ζώο. Λόγω της έλλειψης όρεξης, το βάρος μπορεί να μειωθεί δραματικά, μέχρι την ανάπτυξη της ανορεξίας.
• Στάδιο ανάπτυξης της ICD, απειλώντας τη ζωή του σκύλου: τα ούρα δεν είναι πλέον πλήρως κατανεμημένα, και αυτή η κατάσταση διαρκεί 2-3 ημέρες ή περισσότερο (ανουρία). Το σκυλί χάνει τη συνείδηση ​​ως αποτέλεσμα της καρδιακής ανεπάρκειας (κατάρρευση). Μια τέτοια εκδήλωση της νόσου μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο του ζώου. Η μυρωδιά της αμμωνίας (ουραιμική halitosis) γίνεται αισθητή από το στόμα του ζώου. Μπορεί να εμφανιστεί εμετός, με αποτέλεσμα σοβαρή αφυδάτωση και σπασμούς στον τοκετό. Σε περίπτωση πρόωρης ή ανεπαρκούς θεραπείας, η κατάσταση μετατρέπεται σε κώμα και μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο αποτέλεσμα.

Με παρατεταμένη ανουρία, το ζώο μπορεί να σκάσει την ουροδόχο κύστη. Ο χημικός και μηχανικός ερεθισμός της ουροποιητικής οδού και η προσχώρηση μιας βακτηριακής λοίμωξης προκαλούν χρόνια κυστίτιδα , νεφρική ανεπάρκεια, πυελονεφρίτιδα, νεφρώδη κλπ. Για να σωθεί η ζωή ενός κατοικίδιου ζώου, είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με μια κτηνιατρική κλινική το συντομότερο δυνατό και να εξεταστεί.

Μέθοδοι διάγνωσης της παθολογίας

Με την παρουσίαση των καταγγελιών και την περιγραφή των συμπτωμάτων της νόσου, ο κτηνίατρος διενεργεί μακροσκοπική εξέταση και ψηλάφηση της ουροδόχου κύστης. Για την ανίχνευση, την αποσαφήνιση της θέσης και τον προσδιορισμό του σχήματος και του μεγέθους των λίθων, συνταγογραφήται ακτινογραφία ή υπερηχογράφημα. Προκειμένου να προσδιοριστεί ο τύπος του λογισμικού, να συνταγογραφηθεί ένα τεστ ούρων. Για τον εντοπισμό των παθολογικών διεργασιών που συνοδεύουν την ICD, ανάλυση αίματος και ούρων του αλατιού, ο αριθμός των λευκοκυττάρων, bakposev.

Η ανάλυση ούρων πρέπει να είναι φρέσκια και ζεστή. Η ψύξη του διαλύματος προκαλεί την πτώση των κρυστάλλων και η μακροχρόνια αποθήκευση παραμορφώνει τα αποτελέσματα των δοκιμών. Παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών, προσδιορίζεται η ευαισθησία μικροοργανισμών σε διάφορες ομάδες αντιβιοτικών προκειμένου να επιλεγεί το αποτελεσματικότερο φάρμακο. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης μπορεί να απαιτηθεί κυτοσκόπηση, κυτογραφία. Μετά την αποσαφήνιση της διάγνωσης, ο γιατρός αναπτύσσει μια στρατηγική θεραπείας.

Δείτε επίσης: πόσα χρόνια ζουν σκύλοι διαφόρων φυλών .

Μέθοδοι θεραπείας ICD

Η θεραπεία της ουρολιθίας σε σκύλους περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και τη χρήση μιας ή περισσοτέρων θεραπειών. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

• Φάρμακα. Το ζώο έχει συνταγογραφηθεί αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αντιβιοτικά, φάρμακα που αυξάνουν τη διούρηση, παυσίπονα και ηρεμιστικά.
• Η χρήση μεθόδων φυσιοθεραπείας, όπως η παλμική μαγνητική θεραπεία, βοηθά στη διευκόλυνση της ροής των ούρων, ανακουφίζει τη φλεγμονώδη διαδικασία, "συνθλίβει" κάποιους λίθους, ανακουφίζει τον πόνο.
• Ειδική διατροφή και εξομάλυνση του καθεστώτος κατανάλωσης αλκοόλ. Σήμερα, πολλές κορυφαίες εταιρείες παράγουν ειδικά τρόφιμα. Για παράδειγμα, υγρής τροφοδοσίας ούρων S / O ή Urinary U / C από ROYAL CANIN. Η επισήμανση υποδηλώνει για την πρόληψη, ποιοι τύποι ουρά προορίζονται να τρέφονται. Έτσι S / O - από οξαλικό ή στρουβίτη ουρολιθάση, και U / C - από urate και cystine calculi. Μικρό σκυλί μικρών σκύλων κάτω από 10 κιλά έχει δημιουργηθεί για μικρά σκυλιά που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο νόσου.

Για την απομάκρυνση των λίθων και της άμμου από το ουροποιητικό σύστημα του σκύλου, χρησιμοποιείται πλύση ούρων και έξοδος ούρων χρησιμοποιώντας έναν καθετήρα. Σε σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια γίνεται αιμοκάθαρση - καθαρισμός του αίματος του ζώου από τοξίνες. Εάν η συντηρητική θεραπεία δεν βοηθήσει, οι πέτρες αφαιρούνται με χειρουργικές μεθόδους:

• Ουρηθροσκόπηση - απομάκρυνση των πετρών μέσω του στομίου - μια τρύπα στην ουρήθρα. Μετά την αποκατάσταση της βατότητας, η στομία δεν είναι κλειστή μέχρι τη σταθεροποίηση του σκύλου.
• Κυτοτομία - άνοιγμα της ουρητικής και πλήρους αφαίρεσης των λίθων, από την οποία είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από λιγότερο τραυματικές μεθόδους.
• Η αναδρομική υδρόλυση είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι πέτρες που εμποδίζουν την κοιλότητα της ουρήθρας ωθούνται στην κύστη.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης, πραγματοποιείται θεραπεία συντήρησης. Με τη βοήθεια των σταγονόμετρων, ο όγκος του υγρού αναπληρώνεται, εισάγονται αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η διαδικασία επούλωσης παρακολουθείται χρησιμοποιώντας δυναμικά ούρα και εξετάσεις αίματος. Μετά τη θεραπεία ή την πρόληψη της ασθένειας των ούρων σε σκύλους, παρεμποδίζεται η παθολογία.

Μέτρα πρόληψης ασθενειών

Προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος επανεμφάνισης της νόσου ή να προληφθεί η ασθένεια σε ομάδες κινδύνου, είναι απαραίτητο να αποκλειστούν οι παράγοντες που προκαλούν μεταβολικές διαταραχές:

• Κανονικοποιήστε τα τρόφιμα. Χρησιμοποιήστε τροφή με υψηλό ποσοστό υγρασίας (70-80%), χαμηλή σε φώσφορο, νάτριο, ασβέστιο, πρωτεΐνη. Οι έτοιμες ζωοτροφές υψηλής ποιότητας και σούπερ πριμοδότησης περιέχουν ουσίες που διατηρούν φυσιολογικό pH ούρων και προάγουν τη διάλυση ορισμένων τύπων λογισμού. Η δίαιτα εφαρμόζεται για ζωή τόσο μετά από συντηρητική όσο και μετά από χειρουργική θεραπεία.
• Παρέχετε πρόσβαση σε καθαρό μαλακό (φιλτραρισμένο) νερό. Στην καυτή περίοδο του χρόνου να πίνετε το σκυλί ενώ περπατάτε.
• Μην τροφοδοτείτε υπερβολικά το ζώο - η παχυσαρκία συμβάλλει στη δημιουργία λίθων.
• Κατά τη σίτιση με ξηρά τροφή, καθαρό νερό πρέπει να είναι άφθονο κοντά στο μπολ.
• Το ζώο θα πρέπει να διαθέτει επαρκή σωματική δραστηριότητα - παιχνίδια, βόλτες.
• Με τον καιρό να εξετάσει το ζώο και να απολυμάνει όλες τις εστίες της λοίμωξης, να θεραπεύσει παθολογικές ανωμαλίες και ασθένειες.

Η πρόληψη της ICD και η κατάλληλη θεραπεία θα προσφέρουν στο ζώο μια υγιή και μακροζωία.