Καρκίνος του μαστού στα σκυλιά

Στον σύγχρονο κόσμο, οι παθολογικές καταστάσεις καρκίνου δυστυχώς καταλαμβάνουν ηγετική θέση μεταξύ όλων των ειδών παθήσεων. Και αυτή η τάση αφορά όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα κατοικίδια ζώα. Σε σχεδόν τις μισές περιπτώσεις νεοπλασμάτων όγκων σε σκύλους, μιλάμε για όγκους εντοπισμένους στους μαστικούς αδένες (OLM). Φυσικά, η ασθένεια αφορά κυρίως κορίτσια, αλλά σε μια περίπτωση από εκατό μπορούμε να μιλήσουμε για την ήττα των ανδρών. Πώς είναι δυνατόν να εντοπιστεί μια τέτοια ασθένεια στα αρχικά στάδια, ποιες είναι οι προβλέψεις της θεραπείας και πόσο επικίνδυνη είναι η ασθένεια;

Ομάδα κινδύνου

Η σύγχρονη ιατρική, όπως στην περίπτωση ανθρώπων και ζώων, δεν βρήκε τα ακριβή αίτια της ανάπτυξης όγκων. Η εμφάνισή τους συνδέεται με έκθεση σε καρκινογόνους παράγοντες, το επίπεδο των οποίων είναι υψηλό σε πόλεις με κακές περιβαλλοντικές συνθήκες.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου αυξάνεται σημαντικά εάν:

• ο σκύλος τροφοδοτεί τα καλούπια.
• το ζώο έχει μολυνθεί από σκουλήκια για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Υπάρχει μια προδιάθεση σε γενετικό επίπεδο.

Το τελευταίο σημείο αξίζει να εξεταστεί με περισσότερες λεπτομέρειες. Μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι όχι μόνο ένα άτομο έχει προδιάθεση για καρκίνο, αλλά και νεότερους αδελφούς μας. Οι ακόλουθες φυλές βρίσκονται σε κίνδυνο:

• yorkshire terrier ;
• νάνος και παιχνίδι ποδοδέλα?
• Σπανιέλ - Αγγλικά Cocker και Springer.
• setter ;
• Γερμανικός Ποιμενικός.
• maltese lapdog

Ο καρκίνος του μαστού εντοπίζεται κυρίως σε ζώα ηλικίας άνω των 5 ετών, αν και πρόσφατα υπήρξε η τάση να «ανανεώνεται» αυτό το είδος ασθένειας.

Είδη OMZ σε σκύλους

Όλοι οι σχηματισμοί όγκων, και υπάρχουν πολλοί τύποι αυτών, πρώτα απ 'όλα, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες - καλοήθεις και κακοήθεις. Και διαγιγνώσκονται με στατιστικά στοιχεία 50 έως 50.

Μεταξύ των καλοήθων όγκων, οι συνηθέστεροι είναι οι όγκοι που αποτελούνται από κύτταρα διαφόρων τύπων - καλοήθεις μικτές, που περιέχουν συνδετικούς και αδενικούς ιστούς. Άλλοι τύποι καλοήθων όγκων μπορεί να συνίστανται σε σύνθετα αδενώματα, ινοαδενώματα, θηλώματα που σχηματίζονται στους αγωγούς γάλακτος ή σε απλά αδενώματα.

Τα κακοήθη ΟΜΚ αποτελούνται από αδενοκαρκένια - σωληνοειδή, θηλοειδή, θηλώδη κυστικά, καρκινώματα - στερεά ή αναπλαστικά, οστεοσάρκωμα, ινωσάρκωμα. Επίσης βρέθηκαν κακοήθεις όγκοι, που αποτελούνται από διάφορους τύπους καρκινικών κυττάρων.

Συμπτωματολογία του OMS σε σκύλους

Ένας όγκος σε ένα κατοικίδιο ζώο μπορεί να είναι ένας στερεός σχηματισμός ή αρκετές σφραγίδες. Αρκεί να τα βρείτε απλά αισθάνεστε τους μαστικούς αδένες του σκύλου. Ένας πρόσφατος σχηματισμός θα μοιάζει με σκληρυμένο μπιζέλι, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να μετακινηθεί στα υποδόρια στρώματα. Συχνά, μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα σε μέγεθος και μπορεί να διπλασιαστούν σε 20-30 ημέρες.

Ο σκύλος έχει πέντε αδένες, καθένα από τα οποία έχει θηλή. Ο καρκίνος μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε από αυτά, αλλά πιο συχνά αναπτύσσεται στον τέταρτο και πέμπτο αδένες. Σε κάθε δεύτερη περίπτωση βρεθούν αρκετοί σχηματισμοί.

Οι καλοήθεις όγκοι συχνά έχουν λεία επιφάνεια, μικρό μέγεθος και χαρακτηρίζονται από αργή ανάπτυξη.

Οι κακοήθεις όγκοι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά:

• αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.
• έχουν ακανόνιστο σχήμα.
• έχουν σταθερή θέση στην επιφάνεια του δέρματος ή σε άλλους ιστούς.
• η αιμορραγία είναι δυνατή με αυτόν τον τύπο όγκου.
• μπορεί να παρατηρηθούν ελκώδεις αλλοιώσεις, ερυθρότητα ιστού,
• οι βλάβες των λεμφαδένων συχνά προκαλούν οίδημα των άκρων.

Η δυσκολία στην ανίχνευση του κακοήθους ΟΜΙ είναι ότι τα παραπάνω συμπτώματα σχετίζονται με τα τελευταία στάδια της νόσου. Τα πρώτα στάδια της νόσου εμφανίζονται χωρίς εμφανή σημάδια και δεν ενοχλούν το κατοικίδιο ζώο. Εάν δεν πραγματοποιείται τακτική ανίχνευση, τότε ο καρκίνος των αδένων μπορεί να ανιχνευθεί μόνο στα μεταγενέστερα στάδια.

Υπάρχουν όγκοι που δεν αναπτύσσονται για μεγάλο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αρχίζουν να αυξάνουν έντονα. Αλλά μια τέτοια πορεία της νόσου είναι ένα μάλλον σπάνιο φαινόμενο.

Επίσης σπάνια είναι ένας διάχυτος τύπος καρκίνου (οίδημα διεισδυτικός) που ανιχνεύεται σε σκύλους, ο οποίος συνοδεύεται από τον σχηματισμό οδυνηρής συμπίεσης που δεν έχει σαφώς καθορισμένα όρια. Αυτός ο όγκος συνοδεύεται από υπεραιμία ιστού, μερικές φορές με αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Για οποιαδήποτε συμπτώματα, το σκυλί πρέπει να εξεταστεί από έναν κτηνίατρο.

Διαγνωστικά μέτρα για τον εντοπισμό του OSS

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστεί ο τύπος σχηματισμού όγκου χρησιμοποιώντας μόνο μια επιθεώρηση του ζώου. Για πιο ακριβή διάγνωση απαιτείται η δειγματοληψία υλικού από τη σφραγίδα - μια βιοψία. Η μελέτη αυτή επιτρέπεται να εντοπίσει την κακοήθεια ή την καλοήθεια των σχηματισμών.

Οι επιθετικοί όγκοι συχνά αναπτύσσονται στους κοντινούς κόμβους του λεμφικού συστήματος, στους πνεύμονες και έχουν μεταστάσεις. Η ακτινογραφία του στήθους και η ψηλάφηση (ψηλάφηση) των λεμφαδένων μπορούν να το αποκαλύψουν. Σε σκύλους, οι περιφερειακοί λεμφαδένες βρίσκονται κάτω από τα εμπρόσθια (μασχαλιαία) και τα οπίσθια (βουβωνικά) πόδια.

Οι πρώτοι τρεις μαστικοί αδένες διανέμουν καρκινικά κύτταρα στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, και ο τέταρτος και ο πέμπτος στην ινσουλίνη. Από εδώ, η ασθένεια εξαπλώνεται σε όλο το σώμα, επηρεάζοντας όλα τα όργανα και τα συστήματα, αλλά σχηματίζονται αρχικά νέοι όγκοι εδώ.

Αν υποπτεύεστε την εξάπλωση των μεταστάσεων στην κοιλιακή κοιλότητα, συνταγογραφείται υπερηχογράφημα. Εάν το κατοικίδιο ζώο σκασίλει, τότε μια ακτινογραφία του πέλματος συνταγογραφείται για βλάβη του οστικού ιστού από καρκινικά κύτταρα.

Στη διαδικασία σύνθετης διάγνωσης, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί το στάδιο της νόσου. Όσο ευρύτερη είναι η διάδοση της εκπαίδευσης, τόσο πιο επικίνδυνο είναι το στάδιο. Πιο συχνά, προσδιορίζεται τελικά μετά από ιστολογική εξέταση του ιστού ενός απομακρυσμένου όγκου και περιφερειακών λεμφαδένων.

Στη διάχυτη μορφή του όγκου, απαιτείται διαφορική διάγνωση, αφού όλα τα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με τη μαστοπάθεια.

Δείτε επίσης : ασκίτες σε σκύλους: συμπτώματα, θεραπεία .

Θεραπεία όγκου μαστού σε σκύλο

Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει τη θεραπεία διάφορων τύπων όγκων, ακόμη και κακοήθων. Φυσικά, οι μέθοδοι και τα αποτελέσματα εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου, τον τύπο του όγκου, την υγεία του κατοικίδιου ζώου και άλλους παράγοντες. Στα τελευταία στάδια του καρκίνου, οι προγνώσεις είναι απογοητευτικές και η θεραπεία γίνεται περισσότερο ως θεραπεία συντήρησης για το ζώο.

Οι καλοήθεις αλλοιώσεις πρέπει να απομακρύνονται χειρουργικά με τη χρήση γενικής αναισθησίας.

Εάν οι διαγνωστικοί έλεγχοι αποκάλυψαν έναν κακοήθη όγκο, τότε σε αυτή την περίπτωση λαμβάνονται ριζικά μέτρα, αλλά ήδη με πλήρη ακρωτηριασμό του αδένα - με μαστεκτομή. Επιπλέον, αφαιρούνται όχι μόνο οι μαστικοί αδένες που έχουν προσβληθεί, αλλά και οι περιβάλλοντες ιστοί, καθώς και οι περιφερειακοί λεμφαδένες στους οποίους μπορούν να διεισδύσουν τα καρκινικά κύτταρα.

Η χειρουργική επέμβαση προβλέπεται μόνο στην περίπτωση της λειτουργικότητας του ασθενούς, και αυτό καθορίζεται από πρόσθετες μελέτες. Η διάγνωση βασίζεται στην ανεύρεση των υφιστάμενων χρόνιων παθήσεων και της έκτασης της βλάβης στο σώμα.

Όταν επιβεβαιώνουν 3-4 στάδια της νόσου, το κατοικίδιο ζώο συνταγογραφείται συστηματικά σε χημειοθεραπεία που καταστέλλει την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή των καρκινικών κυττάρων.

Εάν το τελευταίο στάδιο της νόσου συνοδεύεται από το σχηματισμό μακρινών μεταστάσεων, τότε δεν υπάρχουν δυνατότητες θεραπείας του σκύλου. Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιείται παρηγορητική θεραπεία, η οποία βελτιώνει την ποιότητα ζωής του κατοικίδιου ζώου και εξαλείφει τα δυσάρεστα συμπτώματα της νόσου:

• τη χρήση αντιβακτηριακών παραγόντων ·
• αφαίρεση φλεγμονών.
• ανακούφιση πόνου, κλπ

Μερικοί κτηνίατροι ασκούν κοινή μαστεκτομή και ωοθηκεκτομή (απομάκρυνση των ωοθηκών), αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου.

Η ορμονική θεραπεία που χρησιμοποιεί το φάρμακο Tamoxifen στη θεραπεία κακοήθων όγκων σε ζώα στην περιοχή των μαστικών αδένων δεν έχει βρεθεί στην κατάλληλη χρήση, καθώς δεν έχουν διεξαχθεί λεπτομερείς μελέτες. Αυτός ο τύπος θεραπείας καρκίνου σε ζώα απαιτεί περαιτέρω μελέτη.

Βίντεο καρκίνου του μαστού

Προληπτικά μέτρα

Έρευνες έχουν δείξει ότι η πρώιμη αποστείρωση είναι η πλέον αποτελεσματική μέθοδος για την πρόληψη του σχηματισμού κακοήθους καρκίνου του προστάτη στα ζώα. Εάν η επέμβαση πραγματοποιηθεί πριν από την έναρξη της πρώτης οιστρογόνου, τότε ο κίνδυνος ανάπτυξης μιας επικίνδυνης νόσου είναι μόνο 0,05%.

Αυτός ο δείκτης αυξάνεται σε 8% σε περίπτωση αποστείρωσης μετά την πρώτη θερμότητα. Όταν τα θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα απομακρύνονται μετά την 2η οιστρογόνα, η πιθανότητα εμφάνισης κακοήθων όγκων στους μαστικούς αδένες αυξάνεται στο 26%. Η διεξαγωγή αυτής της λειτουργίας μετά την ηλικία των δύο ετών δεν έχει καμία επίδραση στη δημιουργία του ΟΜΡ.

Για τους ιδιοκτήτες σκύλων που δεν έχουν υποβληθεί σε πρώιμη αποστείρωση , οι εμπειρογνώμονες συνιστούν να ελέγχονται τακτικά οι μαστικοί αδένες του ζώου, προσεκτικά, αλλά προσεκτικά, να τους εξετάζονται. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για να γίνει ένας ή δύο μήνες μετά τον οιστρογόνο, διότι κατά την περίοδο αυτή η φλεγμονή αναπτύσσεται συχνότερα και τα κύτταρα που επηρεάζονται αρχίζουν να διαιρούνται γρήγορα.

Οι ασθένειες του καρκίνου εντοπίζονται συχνότερα σε παλαιότερα ζώα, συνεπώς, όταν ανιχνεύεται οποιαδήποτε συμπύκνωση, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της ασθένειας των νεαρών ζώων, καθώς η νόσος συχνά επηρεάζει τους νέους.