Ετερίτιδα παρβοϊού σε σκύλους

Τα σκυλιά, αν και έχουν καλύτερη υγεία από τους ανθρώπους, εξακολουθούν να αρρωσταίνουν, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών μολυσματικών ασθενειών, όπως η εντερίτιδα του παρβοϊού. Ο ιός που το προκαλεί αναπτύσσεται με ταχύτητα αστραπής και είναι πολύ επικίνδυνος για τους τετράποδους φίλους. Επομένως, ο ιδιοκτήτης πρέπει να γνωρίζει πώς εμφανίζεται η εντερίτιδα του παρβοϊού στα σκυλιά και τι πρέπει να κάνει για να βοηθήσει το κατοικίδιο ζώο.

Αιτίες ασθένειας

Η λοίμωξη προκαλείται από ιό από την οικογένεια Parvovirus, υπάρχουν 2 τύποι:

• Ο τύπος Ι βρίσκεται στα κόπρανα υγιών ζώων και δεν είναι παθογόνος.
• Ο τύπος II - περιέχει ϋΝΑ, δεν έχει κέλυφος, είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στις φυσικές και χημικές επιδράσεις.

Η κύρια πηγή μόλυνσης είναι τα περιττώματα των μολυσμένων σκύλων. Πιστεύεται ότι ο ιός με περιττώματα εκκρίνεται εντός μίας και μισής εβδομάδας και ο μέγιστος αριθμός του, ο πιο επικίνδυνος για λοίμωξη, φθάνει την 5η ημέρα.

Επίσης μέσα σε 2-12 ημέρες ο ιός μπορεί να είναι στην μάζα εμετού του εμετού. Λόγω του ότι ο παθογόνος οργανισμός είναι ανθεκτικός σε διάφορες απειλές και έχει τη δυνατότητα να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό περιβάλλον, μπορεί να είναι επικίνδυνος για μερικούς μήνες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, με μια μικρή δόση ενός ιού που έχει εισέλθει στο σώμα ενός ζώου, η ασθένεια προχωρά χωρίς εμφανή σημεία. Με μεγάλο αριθμό εμφανίζονται, εμφανίζονται τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την εντερίτιδα του παρβοϊού.

Τα άρρωστα ζώα απελευθερώνουν τους ιούς μέσα σε 14-21 ημέρες μετά τη μόλυνση και ακόμα και μετά τη θεραπεία τους είναι μεταδοτικές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο παθογόνος παράγοντας μπορεί να επιμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παλτό και τα πόδια ενός σκύλου, το οποίο είναι πολύ επικίνδυνο για τα κατοικίδια ζώα που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ως εξής:

• κατά την επαφή του άρρωστου ζώου με υγιείς αδελφούς ·
• μέσω των αντικειμένων της φροντίδας - ένα μπολ, παιχνίδια, χτένες, κλπ.?
• μέσω των τροφίμων?
• μέσω εδάφους που περιέχει μολυσμένα περιττώματα ·
• Ένα σκυλί μπορεί να μολυνθεί από ένα άτομο που μεταφέρει τον ιό - συχνά οι ιδιοκτήτες τον φέρνουν σε παπούτσια και εξωτερικά ενδύματα.

Πιο συχνά, ο παθογόνος παράγοντας της λοίμωξης διεισδύει στο ζώο μέσω της ρινικής (ενδορινικής) ή της στοματικής (στοματικής) κοιλότητας. Η αιχμή της εξάπλωσης της μόλυνσης από παρβοϊούς εμφανίζεται στα τέλη της άνοιξης-καλοκαιριού και από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο.

Οι ειδικοί στη διαδικασία των κλινικών μελετών δεν έχουν καθιερώσει τη σχέση μεταξύ της ευαισθησίας στην ασθένεια και της φυλής και του φύλου των σκύλων, αλλά μόνο με την ηλικία. Τις περισσότερες φορές τα κουτάβια αρρωσταίνουν 2-12 μήνες.

Τα συμπτώματα της εντερίτιδας του parvovirus σε σκύλους

Η ασθένεια είναι ύπουλη, καθώς μπορεί να συνοδεύεται από μια μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων, γεγονός που περιπλέκει τη διάγνωσή της. Και μερικές φορές τα σημάδια της λοίμωξης είναι πολύ ήπια, και ο ιδιοκτήτης δεν υποψιάζεται καν ότι το σκυλί του είναι σοβαρά άρρωστος. Στην περίπτωση αυτής της παθολογίας, όχι μόνο η υγεία αλλά και η ζωή του σκύλου εξαρτάται από την έγκαιρη ανίχνευσή του και την έγκαιρη θεραπεία.

Για να παρατηρήσετε τις πρωταρχικές εκδηλώσεις της νόσου, ο ιδιοκτήτης πρέπει να είναι πιο προσεκτικός στο κατοικίδιο, παρατηρώντας ακόμη και μια μικρή αλλαγή στη συμπεριφορά. Για οποιαδήποτε σημεία που δεν μπορείτε να διστάσετε, θα πρέπει να παραδώσετε αμέσως το σκυλί σε κτηνιατρική κλινική.

Τα συμπτώματα του παρβοϊού μπορεί να περιλαμβάνουν τις ακόλουθες συνθήκες:

1. Λήθαργος Το σκυλί γίνεται λιγότερο ενεργό, και ακόμη και τα πόδια και τα αγαπημένα παιχνίδια δεν προκαλούν την ίδια χαρά. Το σκυλί μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε αυτό που συμβαίνει γύρω από τη δράση, σπάνια σηκώνεται.
2. Αυξημένη θερμοκρασία σώματος . Μια εικόνα άνω των 39 ° C σηματοδοτεί την ανάπτυξη μιας μολυσματικής νόσου. Αλλά υπάρχει μια προειδοποίηση - μερικές φορές με εντερίτιδα, η θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί ακόμη και πριν από το θάνατο του κατοικίδιου ζώου, οπότε πρέπει να δώσετε προσοχή σε άλλα σημάδια της νόσου.
3. Επώδυνα συμπτώματα . Η περίοδος επώασης του παρβοϊού είναι 5-10 ημέρες. Και αν το ζώο αρχίσει να αγκαλιάζει την πλάτη του ενώ χαϊδεύει και όταν αγγίζει την περιοχή του στομάχου προσπαθεί να τραβήξει μακριά, τότε το κατοικίδιο ζώο είναι σε πόνο - αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση της νόσου.
4. Η Emetic προτρέπει . Αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται μόνο μία ημέρα μετά την περίοδο επώασης. Αρχικά, ο εμετός αποτελείται από τα υπολείμματα της άγριας τροφής, αργότερα γκρίζα βλέννα.
5. Διάρροια Κόντρα υγρό κοπράνων, πρώτα κιτρινωπό ή πρασινωπό, αργότερα - κόκκινο.

Άτομο κατοικίδιο ζώο αρνείται να φάει, δεν πίνει, το σώμα χάνει γρήγορα υγρασία, η οποία απειλεί την ταχεία αφυδάτωση. Λόγω του σοβαρού πόνου και της ανεπτυγμένης καρδιακής ανεπάρκειας, η ασθένεια μπορεί να είναι θανατηφόρα σε 2-3 ημέρες.

Διάγνωση εντερίτιδας

Όταν ένας τετράποδος ασθενής με ενδείξεις ενδοθηλίου parvovirus εισέρχεται στην κτηνιατρική κλινική, ο γιατρός προσπαθεί αμέσως να καθιερώσει μια προκαταρκτική διάγνωση. Η ξαφνική ανάπτυξη μιας παθολογικής κατάστασης, έμετος, διάρροια με αίμα, αφυδάτωση είναι τα κύρια συμπτώματα του παρβοϊού.

Επιπλέον, η μόλυνση σχεδόν πάντα προκαλεί αύξηση των μεσεντερικών λεμφογαγγλίων, τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν με ψηλάφηση. Για πιο ακριβή διάγνωση, ο κτηνίατρος συνταγογραφεί μια σειρά εργαστηριακών εξετάσεων:

• Η PCR (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης) είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ανίχνευσης του αιτιολογικού παράγοντα στα κόπρανα ενός άρρωστου ζώου.
• DSA (δοκιμή αιμοσυγκόλλησης) - αποκαλύπτει ένα αντιγόνο παθογόνου.
• RGTA - ανάλυση για τον εντοπισμό του παθογόνου παράγοντα.
• ηλεκτρονική μικροσκοπία - μελέτη των περιττωμάτων ενός άρρωστου ζώου.
• Ιστολογία - χρησιμοποιείται μεταθανάτια, ανιχνεύει νέκρωση ιστών, μια κρίσιμη μείωση στα λεμφοκύτταρα στο λεπτό έντερο.

Στη σύγχρονη κτηνιατρική άρχισαν να χρησιμοποιούν συχνά ELISA - μια μελέτη ανοσοδοκιμασίας, θεωρώντας ότι είναι μια πιο ενημερωτική και αξιόπιστη μέθοδος διάγνωσης του παρβοϊού σε σκύλους.

Σημαντικό για την ακριβή διάγνωση είναι οι διαφορετικές μέθοδοι. Ο ειδικός πρέπει να διακρίνει τον παρβοϊό από άλλους τύπους εντερίτιδας - θρεπτικά, που προκαλούνται από παθογόνα βακτήρια, τοξίνες.

Θεραπεία της λοίμωξης

Πρώτα απ 'όλα, ο σκύλος χρειάζεται επείγουσα ιατρική περίθαλψη, αλλά εάν δεν είναι δυνατόν να καλέσετε τον γιατρό ή να παραδώσει τον σκύλο στην κλινική, τότε είναι απαραίτητο από τον ιδιοκτήτη να είναι τα εξής:

• είναι σημαντικό να παρέχετε στο σκύλο πλήρη ηρεμία, όχι να του δώσετε νερό και φαγητό.
• δεν μπορείτε να κάνετε τον εαυτό σας σκύλο κλύσματος μόνο εάν το συστήσετε από κτηνίατρο.
• Μπορείτε να δώσετε στο σκύλο σας κάποιο ζελέ πετρελαίου ή οποιοδήποτε φυτικό έλαιο (το πρώτο είναι πιο αποτελεσματικό), δεν απορροφάται στα τοιχώματα του γαστρεντερικού σωλήνα, αλλά τα περιβάλλει και βοηθά στην εξάλειψη των τοξικών ουσιών.

Οι ιδιοκτήτες σκύλων συμβουλεύονται να προετοιμάσουν ένα κτηνιατρικό κιτ πρώτων βοηθειών για το σπίτι ώστε να έχουν ό, τι χρειάζονται για την πρωτοβάθμια φροντίδα στο χέρι:

• αρκετές σύριγγες διαφορετικών όγκων (5-20 ml) και αντικαταστάσιμες βελόνες γι 'αυτούς.
• αναλγητικά και αντισπασμωδικά - No-shpa (Drotaverin), Analgin; είναι καλύτερο ότι πρόκειται για αμπούλες για ενέσεις, καθώς ο παρβοϊός συνοδεύεται από έμετο, διάρροια και τα δισκία δεν θα απορροφηθούν από το σώμα του άρρωστου ζώου.
• Sulfokamfokain, Kordiamin - φάρμακα που υποστηρίζουν το έργο της καρδιάς.

Τέτοιες δραστηριότητες είναι κατάλληλες μόνο για βραχυχρόνια φροντίδα και δεν θα επιτρέψουν στο ζώο να θεραπευτεί πλήρως από εντερίτιδα παρβοϊού. Οι κτηνίατροι σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση.

Εντατικές διαδικασίες έγχυσης

Πρώτα απ 'όλα, το ζώο χάνει πολλή υγρασία, υποχρεούται να γεμίσει το έλλειμμα και να αντισταθμίσει την επακόλουθη απώλειά του. Για να το κάνετε αυτό, ορίστε σταγονόμετρο με ισορροπημένα κρυσταλλοειδή διαλύματα.

Ο γιατρός καθορίζει κατά προσέγγιση τους όγκους του χαμένου υγρού και καθορίζει δύο φορές την ποσότητα του. Αυτό σας επιτρέπει να ομαλοποιήσετε την ισορροπία και να αποφύγετε σοβαρές επιπλοκές. Συχνά, οι ειδικοί συνταγογραφούν το εργαλείο Normosol (Normosol), στο οποίο προστίθεται ένα διάλυμα καλίου άλατος υδροχλωρικού οξέος.

Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε την ποσότητα γλυκόζης στο αίμα και, όταν απαιτείται, να προσθέσετε αυτό το συστατικό στο υγρό έγχυσης. Για να διορθωθεί η επίμονη υποκαλιαιμία (μειωμένη συγκέντρωση ιόντων καλίου), προστίθεται στο διάλυμα προς έγχυση μια ορισμένη ποσότητα άλατος μαγνησίου υδροχλωρικού οξέος.

Χρήση αντιβακτηριακών παραγόντων

Οι ειδικοί συστήνουν μια παρεντερική (παράκαμψη των οργάνων της πεπτικής οδού) της χορήγησης αυτών των φαρμάκων, δεδομένου ότι ο παρβοϊός προδιαγράφει ευρέως φάσματος αντιβιοτικά που μπορούν να καταστρέψουν την προστατευτική μεμβράνη του εντερικού βλεννογόνου, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο σήψης.

Συχνά, οι κτηνίατροι συνταγογραφούν ενέσεις Gentamicin και Ampicillin, με διάστημα 8 ωρών, αλλά θεωρούν ότι οι αμινογλυκοσίδες έχουν νεφρική τοξικότητα.

Μερικοί γιατροί, εάν ο σκύλος δεν ανιχνεύει ουδετεροπενία ή πυρετό, συστήνουν φάρμακα από μια σειρά κεφαλοσπορινών πρώτης γενιάς και ο προηγούμενος συνδυασμός χρησιμοποιείται όταν εμφανίζονται συμπτώματα σηψαιμίας.

Φάρμακα που μπορούν να εξουδετερώνουν ενδοτοξικές ουσίες

Ο σκύλος τους χορηγείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικά για να επιταχύνει τη διαδικασία απομάκρυνσης ενδοτοξινών και να αποτρέψει την επιδείνωση του ασθενούς. Επιπλέον, τα κεφάλαια αυτής της ομάδας μειώνουν την πιθανότητα σηπτικού σοκ.

Τα φάρμακα αραιώνονται με αλατούχο διάλυμα και ενίονται με σταγονόμετρο για μισή ώρα ή ώρα.

Αντιεμετικά μέσα

Το metoclopramide συνταγογραφείται, αλλά δεν ξεχνούν την προσοχή, καθώς απαιτείται επαρκής επανυδάτωση για να εξαλειφθούν οι κίνδυνοι σοβαρής υπότασης.

Αυτά τα φάρμακα είναι απαραίτητα όταν, λόγω του παρατεταμένου αφθώδους εμετού, είναι αδύνατον να διατηρηθεί μια ισορροπία νερού-ηλεκτρολυτών.

Διόρθωση ισχύος

Όχι λιγότερο σημαντική πτυχή που επηρεάζει τα αποτελέσματα της θεραπείας. Πρώτα απ 'όλα, κατά το πρώτο σημάδι μόλυνσης από παρβοϊό, ο ιδιοκτήτης πρέπει να διακόψει τη σίτιση και το πότισμα του κατοικίδιου ζώου. Ο σκύλος θα πρέπει να έχει δίαιτα για λιπαρά για τουλάχιστον 2-3 ημέρες.

Ένα μικρό νερό μπορεί να δοθεί στο σκυλί μόνο μία ημέρα μετά το σταμάτημα του εμέτου. Μετά το κατοικίδιο ζώο, αρχίζουν να τα τρώνε με φαγητό, αλεσμένα σε μύδια. Τα γεύματα πρέπει να είναι κλασματικά - αρχικά τα τρόφιμα δίνονται σε μικρές μερίδες, κάθε 2-2,5 ώρες.

Το νερό ρυζιού, ο ζωμός στήθους κοτόπουλου και το λιναρόσπορο είναι κατάλληλα ως πρώτες γεύσεις για ένα άρρωστο σκυλί. Εάν ο σκύλος δεν ταιριάζει στο μπολ ή δεν έχει τη δύναμη να τρώει μόνη του, τότε μπορείτε να τοποθετήσετε απαλά τρόφιμα στο στόμα του χρησιμοποιώντας μια σύριγγα.

Σταδιακά, εισάγονται άλλα τρόφιμα στη διατροφή - μία ανά ημέρα. Μπορείτε να δώσετε στο κατοικίδιο ζώο σας θρυμματισμένο αυγό, ζυμαρικά, αραιωμένο με ζωμό κοτόπουλου.

Το αναρρωτικό ζώο χρειάζεται τροφές με υδατάνθρακες για να αναπληρώσει τους ενεργειακούς πόρους του σώματος. Επίσης, το σκυλί συνιστάται 2-3 φορές την εβδομάδα για να δώσει άπαχο ψάρι σε βρασμένη μορφή, χωρισμένο από τα οστά, είναι καλύτερη θάλασσα.

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το κεφίρ, το γιαούρτι, το ryazhenka, το γιαούρτι είναι χρήσιμα για την ομαλοποίηση της εντερικής μικροχλωρίδας, αλλά δεν πρέπει να περιέχουν ζάχαρη και τεχνητά πρόσθετα.

Στην αρχή της ανάκαμψης δεν πρέπει να δώσετε κρέας στο κατοικίδιο ζώο σας, ειδικά ωμό. Επίσης δεν είναι τα καλύτερα προϊόντα γάλα, λιπαρά, τουρσί, αλμυρά τρόφιμα, μπαχαρικά και καρυκεύματα.

Για να προστατεύσετε το κατοικίδιο ζώο σας από μια τέτοια επικίνδυνη ασθένεια, θα πρέπει να φροντίσετε τον τακτικό εμβολιασμό. Επιπλέον, είναι σημαντικό να εξασφαλίζετε καλές συνθήκες και καλή διατροφή για τον σκύλο.

Μια λοίμωξη parvovirus μπορεί να σκοτώσει ένα ζώο σε μερικές ημέρες, ειδικά για τα κουτάβια, επομένως απαιτούνται προληπτικά μέτρα και, εάν η λοίμωξη έχει τελικά συμβεί, έγκαιρη επαγγελματική βοήθεια από έναν κτηνίατρο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βοηθήσετε τον τετράποδο φίλο σας.