Τοξόρωση σε σκύλους

Toksokaroz - μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται σε σκύλους με στρογγυλά σκουλήκια - toksokarami. Σε σκύλους, τσακάλια, αλεπούδες, το συγκεκριμένο παράσιτο Toxocara canis προκαλεί λοίμωξη. Είναι παρασιτικό στο λεπτό έντερο των σαρκοφάγων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Η μόλυνση αποτελεί απειλή για τον ιδιοκτήτη του σκύλου. Σε επαφή με τη γούνα του ζώου, μπορεί να μολυνθεί με τοξόκαρωση.

Τρόποι μόλυνσης και περιγραφή του παθογόνου παράγοντα

Τα σκυλιά μπορούν να μολυνθούν από την κατανάλωση των περιττωμάτων άλλων ζώων, τα οποία περιέχουν αυγά σκουληκιών, ενώ το κυνήγι και η κατανάλωση ενδιάμεσων ξενιστών tokocar - ποντίκια, αρουραίοι, πουλιά. Η μόλυνση μπορεί να συμβεί μέσω της διαπλακτικής οδού και μέσω του γάλακτος μιας θηλάζουσας σκύλας.

Τα αυγά, που πέφτουν στο στόμα του σκύλου, μεταφέρονται στο πεπτικό σύστημα, όπου περνά ο πλήρης κύκλος ανάπτυξης των σκουληκιών. Αλλά ένα μικρό μέρος των ενεργών προνυμφών, την 8η ημέρα της ανάπτυξης, διεισδύει στον εντερικό βλεννογόνο και με την λεμφατική ροή εισέρχεται στους γειτονικούς λεμφαδένες, από αυτούς στο ήπαρ, την καρδιά και τους πνεύμονες.

Οι προνύμφες που έχουν πέσει σε άλλα όργανα παύουν να αναπτύσσονται και μπορούν να υπάρξουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια εγκλωβισμένη κατάσταση. Ενεργοποιούνται υπό ορισμένες συνθήκες, όπως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μέσω του πλακούντα παρατηρείται εισβολή στο έμβρυο. Στα όργανα του σκύλου οι προνύμφες μπορούν να είναι βιώσιμες για περισσότερο από 385 ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης. Οι μεταναστευτικές προνύμφες βρίσκονται σε όλα τα όργανα μολυσμένου σκύλου.

Αυγά που καλύπτονται με ένα πυκνό κυτταρικό παλτό μπορεί να βρίσκονται στο περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα - στο νερό, στο έδαφος. Κάποτε στο σώμα ενός ζώου, μια προνύμφη εκκολάπτεται από ένα αυγό, οπλισμένο με γάντζους, με τη βοήθεια του οποίου διατρυπά τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και των ιστών των οργάνων. Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες, η τοξκάρωση εμφανίζεται στο 56% των αδέσποτων σκύλων. Αλλά παράσιτα βρίσκονται επίσης σε κατοικίδια ζώα. Βρέθηκαν στο 15-16% των κατοικίδιων σκύλων.

Συμπτώματα και σημεία λοίμωξης

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων εξαρτάται από την ηλικία και το επίπεδο ανοσίας του σκύλου. Με υψηλό βαθμό μόλυνσης στον σκύλο, οι παγκρεατικοί αγωγοί, οι χολικοί αγωγοί, ο εντερικός αυλός μπορεί να μπλοκαριστεί. Μια μεγάλη μάζα σκουληκιών μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη των τοίχων των οργάνων και να προκαλέσει περιτονίτιδα. Στους ιστούς, οι ελμίνθες προκαλούν αιμορραγίες, φλεγμονή και νέκρωση. Οι παραβιάσεις προκαλούνται από μηχανική, τοξική, αντιγονική, τροφική δραστηριότητα των μεταναστευτικών προνυμφών ελμίνθου.

Οι μεταναστεύουσες νύμφες καταστρέφουν τον εντερικό βλεννογόνο και το αγγειακό ενδοθήλιο. Οι τοξίνες και τα απόβλητα των σκωλήκων προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις. Εμφανίζονται ως αλωπεκία, δερματίτιδα του δέρματος, έκζεμα. Το σκυλί είναι πολύ φαγούρα και χτένια το δέρμα στο αίμα. Εάν ο αριθμός των σκουληκιών είναι μικρός, τότε η ασθένεια είναι ασυμπτωματική. Με σημαντικό αριθμό σκουληκιών σε σκύλους, εμφανίζονται τα ακόλουθα συμπτώματα:

• στρέβλωση των προτιμήσεων των τροφίμων ·
• Διαταραχή δυσπεψίας - Διαταραχές της αποτοξίνωσης, έμετος, προνύμφες τοξόκαρου στο εμετό.
• αναιμία, γενική αδυναμία.
• τα κουτάβια υποβαθμίζονται στην ανάπτυξη και την ανάπτυξη.
• βήχας, ρινική απόρριψη.
• δυσκολία στην αναπνοή.
• αύξηση της κοιλίας.

Έχουν διεξαχθεί κλινικές μελέτες, οι οποίες έδειξαν ότι η ομάδα που κινδυνεύει από μόλυνση με τοξόκαρ είναι νεαρά ζώα των οποίων η ηλικία είναι μικρότερη του ενός έτους. Σε κουτάβια έως και μισό χρόνο, η τοξόκαρωση ανιχνεύθηκε σε 85%, σε ηλικία 9-12 μηνών, η ασθένεια βρέθηκε στο 46% των ζώων. Με την ηλικία, η πιθανότητα μόλυνσης μειώνεται. Σε σκύλους ηλικίας άνω των 3 ετών, η τοκοκαρδία είναι σπάνια (11%).

Λόγω του γεγονότος ότι με υψηλό βαθμό μόλυνσης, τα συμπτώματα της νόσου συχνά καλύπτονται από άλλα συμπτώματα, η διαφορική διάγνωση είναι πολύ σημαντική για την ακριβή διάγνωση.

Μέθοδοι διάγνωσης της παθολογίας

Η διαγνωστική μελέτη περιλαμβάνει:

• ανάλυση των περιττωμάτων στα αυγά των σκουληκιών.
• ανοσοπροσδιορισμός ενζύμου.
• εξέταση αίματος και ούρων.

Μερικές φορές είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί υπερηχογράφημα της κοιλιακής κοιλότητας και του θώρακα. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της εξέτασης, σας επιτρέπουν να προσδιορίσετε τη μόλυνση και να καθορίσετε τον τύπο της ελμινθίνης.

Θεραπεία ασθενειών

Για τη θεραπεία της τοξαρκασίας σε σκύλους, χρησιμοποιούνται αντιελμινθικά φάρμακα:

• Πιπεραζίνη;
• Nilverm;
• Pyrantel;
• Μεβενδαζόλη.
• Fencourt;
• Fenbendazole;
• Drontal plus.
• Caniverm.

Μετά από μια πορεία αποτρίχωση, ένα σκυλί μπορεί να λάβει ένα 10% βάμμα πρόπολης για την αναγέννηση των βλεννογόνων και την αύξηση της ανοσίας. Μελέτες σχετικά με τη θεραπεία των κουταβιών με νυμφική μορφή τοξκαρκίας έδειξαν ότι η χρήση του φαρμάκου Bars Spot-on, που περιέχει το σύμπλεγμα ιβερμεκτίνης με πραζικαντέλη, απελευθερώνει πλήρως σκύλους από σκώληκες μετά από μια εβδομάδα θεραπείας.

Για τη θεραπεία των κουταβιών σε ηλικία 2 εβδομάδων με την ενδομήτρια μορφή ελμινθίασης, χρησιμοποιήστε φάρμακα Drontal Junior και Fenbendazol, τα οποία έχουν χαμηλή τοξικότητα. Για να απαλλαγείτε από τα μαλλιά κουτάβι και τα θηλάζοντα θηλυκά από σκουλήκια αυγά χρησιμοποιούν Stronghold σταγόνες, οι οποίες έχουν αντιπαρασιτικά αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τα συμπτώματα, συνταγογραφήστε συμπτωματική θεραπεία. Για την πρόληψη της ελμινθίασης με το δεσμευμένο περιεχόμενο των σκύλων, οι κτηνίατροι προτείνουν τα κουτάβια απολέπισης από 2 εβδομάδων έως 3 μηνών, με ένα διάστημα μεταξύ των μαθημάτων των 2 εβδομάδων.

Τα αντιπαρασιτικά μέτρα συνιστώνται για 45 ημέρες σε έγκυες σκύλες και δύο εβδομάδες μετά τη γέννηση των κουταβιών. Η σωστή θεραπεία και η πρόληψη της τοξαρκασίας σε σκύλους είναι μεγάλης σημασίας για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης των ιδιοκτητών του σκύλου και την επιτυχή θεραπεία του ζώου.